Ne bahar ne de kýþtý, ýrmak zamansýz taþtý
Sevinci öyle büyük, görsen boyunu aþtý.
Ýlhamýný ne ara Dicle’den almýþ ise
Oluk oluk akar da, kirpik bile eðrilmez
Zulaya atýlýnca sürurdan çokça hisse
Þýmarýk çocuk gibi dur durak nedir bilmez.
Mimikleri donsa da bakýþ ele verince
Yüreðinden geçenler gün gibi aþikârdý
Geç gelen alâkadan baþý göðe erince
Süruru köþe bucak her tarafýný sardý
Ýlk kez seviniyordu gözünden akan yaþa
Gördüðü puslu resim mutluluk manzarasý,
Sevgiye dargýn iken kalbi dönse de taþa
Ýki kelam söz ile kapanmýþtý yarasý.
Yumruk kadar yüreðin, devasa geniþliði
Takdire þayan durum dört duvar arasýnda
Yaþamayý öðretti dualarýn eþliði
Cürmüne ak düþerken gecenin karasýnda.
Birden bire irkilen denize haller oldu
Mehtapla sarmaþ dolaþ sanki rüyada gibi
Kýskandýðý günleri düþündükçe kahroldu
Ýyi ki mutlu dedi, kadýn kalbinde sabi.
20 Nisan 2013 / NÜS