Ahvâl

Gel kitapsýz..! Baþka yârdan umar deðil ar gelir,
Gel..! Bu âlem sensiz olmaz, bütün þehir dar gelir.

Beklenen mahþer midir, mâþukunla vuslat için?
Sonra eller þüphe eyler, bu aþka bîzar gelir.

Kim günahsýz söyle, cîhanda var mý pür-nûr olan?
Pây-i tahttan sorsalar, sanma baþka ikrar gelir.

Zây’olan yalnýzca gönlüm deðil, tükendim inan,
Gün biter ben beklerim; yâr yolunda aðyâr gelir.

Gözlerinden ýslak ýslak hüzün akar iz kalýr,
Kaþlarýn yay, kirpiðin ok, bakýþlarýn hâr gelir.

Saçlarýndan sýyrýlýp, savrulan türâb olmuþum,
Bal süzerken öptüðüm leblerinden efkâr gelir.

Gün doðarken yaylalardan eser bahar yelleri,
Bir gül açsýn gül yüzünden, desem boran kar gelir.

Gök yanar, yer kavrulurken ruhumda þîvan taþar,
Sanma cânan el olursam bu ayrýlýk kâr gelir.

Fâ-i-lâ-tün/ Fâ-i-lâ-tün / me-fâ-i-lün/ fâ-i-lün

Erol URAZ 20.04.2013 Eskiþehir

Ahvâl: Durumlar, haller, vaziyetler, davranýþlar, olaylar.
Umar: Çýkar yol, çare.
Maþuk: Sevilen, âþýk olunan (erkek)
Bîzar: Tedirgin, bezmiþ, usanmýþ, bezginlik getirmiþ.
Pây-i Taht: Padiþah tahtýnýn bulunduðu yer.
Zâ’y: Ziyan, heba.
Aðyâr: Baþkalarý, yabancýlar, eller.
Hâr: Sýcak, kýzgýn, yakýcý.
Türâb: Toz, toprak.
Leb: Dudak.
Ýkrar: Benimseme, onama, kabul, tasdik.
Þîvan: Feryat, figan, mâtem, yas.

Sosyal Medyada Paylaşın: