Gözyaþlarým þiirdir benim, þiirdir akan yanaklarýmdan. Uysallaþýr ruhum, dinlenirim dizlerinde bu ölümsüz çýnarýn. Vahþi bir baþ eðmezliktir içimdeki bu dinmez fýrtýna. Dinmez ölüm çýðlýðýný duyar, ruhumu teslim alan bir melektir ÞÝÝR.
O an denizleri deviren fýrtýna dinmiþtir. Ruhumda parýldayan bir bahar huzuru, dallarýnda þiirin çiçekleri. Fýsýldar yine ’hayat devam ediyor’ ruhum. Devam ediyor bir baþka bilgelikle en güzel yerinde.
Siler süpürür, tozu dumana katan gökyüzümü. Doðdukça daha güçlü, öldükçe daha kâmil. Zerrenin hükmü hâkimiyettir, sen; ben, madde... zerreler topluluðuyuz. Her zerreme kadar þiirim ben, susan yüreðim yalnýzca þiire anadýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.