İKİ BEN

Ýki ayrý ben var bende
Uzlaþmaz, barýþmaz iki ayrý ben.


Biri uysal sessiz
Bedenim neredeyse o da orada;
Ýsyansýz, gizemsiz dümdüz.
Öteki asi hýrçýn
Ne kadar olabilirse o kadar uzak bedenime
Kýpýr kýpýr
Ele avuca sýðmýyor:
Dað diyor, ova diyor, nehir nehir akýyor
Gezgin
Renkli.
Kýrmýzý diyor, mavi diyor,
yeþil diyor.
Uçmak diyor
Kaçmak diyor
Korku yok, yýlgýnlýk yok
Kýþkýrtýyor öbürünü
Ýsyana sürüklüyor.
Kalk diyor
Hadi diyor
Aþk diyor, sevda diyor
Ateþ diyor acý diyor
Ýmkansýzý bulup, istiyor
Dur bilmiyor durak görmüyor.


Bakýyorum biri otururken dizimin dibinde
Öteki takýlmýþ bir kelebeðin kanadýna
renklerini arýyor çiçeklerin
Bakýyorum bir martýnýn kanadýnda
Ýki mavi arasýnda süzülüyor.
Biri hissizce bakýnýrken, ne gördüðünden habersiz
Biri oltaya takýlý bir balýk olmuþ çýrpýnýyor,
Biri durduðu yerde yaþlanýrken
Öteki eþlik etmiþ rüzgara esiyor
Dere olmuþ akýyor sevgiliye köpüre çaðlaya


O sevgili her neyse
Her kimse....
Akýyor ama göllenmiyor.


Ýki ben var bende
Ýki ben yaþar bu dar bedende.
Biri aklýnýn öðrettikleriyle solgun
Biri yüreðinin merakýyla vurgun
Biri kendi istiyor diye durgun
Biri izin verilmiyor diye dargýn.


Ýki beni barýþtýrmam gerek acele
Çünkü ikisi arasýnda kalan bedenim yorgun.





Sosyal Medyada Paylaşın: