İstanbul

Dün gece Ýstanbul’u seyrettim.
Sevda tepesinden.
Aklýmda sevgiliyle.
Çok farklýydý dün gece.
Farklý bir pýrýltýsý vardý karanlýkta.
Düþlerimdeki sen gibi.
Havasý sarýyordu insaný.
Ve alýp götürüyordu uzaklara.
Boðazýn sularýnda garip bir pýrýltý.
Sanki vücut bulmuþ canlý gibi.
Gizemli ve bir o kadar göz kamaþtýrýcý.
Beklide ben farklý görüyorum.
Hayallerimle düþüncelerimi karýþtýrýyorum.
Beklide yýllara inat güzelleþiyor Ýstanbul.
Belki bizle inatlaþýyor.
Kalabalýða inat güzelliðini gösteriyordu.
Ve sessizce haykýrýyordu.
Sevgililer ve güzellikler þehriyim,
Ben Ýstanbul’um diyor beklide.
Bende eþlik ettim.
Onun sessiz haykýrýþýna.
Orta yerinde yaþadýðým sevdaya.
Onun sessizce anlattýðý sevgisini,
Ben gözyaþlarýmla anlattým.
O ýþýltýlarla sevdiðine veryansýn,
Ben gözyaþlarýmla sana.
Þimdi Ýstanbul gibiyim.
Karanlýðýn içinde parlayan düþlerimle.
Þimdi sessizce aðlayýþ içinde,
Ve hayallerimin orta yerinde senle birlikte.
Ýstanbul’la birleþmiþ düþlerimdesin yine.

Sosyal Medyada Paylaşın: