Gerçekler ve Sen

Boynuma prangalar vurulmuþ.
Gözlerim daðlanmýþtý ardýndan.
Ne bir kelam edebildim,
Ne iki satýr yazý.
Gözlerimi kaçýrdým gözlerinden.
O son andan kaçtým aslýnda.
Bildiðim gerçekle yüzleþemedim.
Gideceðini bildiðim halde;
Sarýlamadým boynuna.
Bir öpücük konduramadým yanaðýna.
Bugün piþmaným o geceden.
Keþke aðlasaydým derinden.
Göðsünde hýçkýrýklara boðulsaydým.
Ama olmadý yapamadým.
Sen üzülme istedim.
Ve arkamý dönüp gittim.
Bir karanlýðýn baþlangýcýydý bu.
Bir boþluðun hemen yanýbaþý.
Zannetme ki aðlamadým.
O ilk adýmda düþtü gözyaþlarým.
Çaðlayan gibi süzüldü yanaklarýma.
Ve gece boyunca sürdü sessizce.
Görmesen de hýçkýrýklara boðuldum delice.
Gecelerim uykusuz geçti.
Gözlerimi yumduðumda hayalin geldi.
Geceler hayalinle geçti.
Döktüm içimi hayaline.
Ve sýmsýký örttüm üstüme yalnýzlýðý.
Resimlerinle sabahladým.
Her saniye adýný andým.
Ellerim kelepçeliydi sanki.
Hayat son bulacaktý sanki.
Ne vardý da sarýlmadým ki boynuna?
Þimdi sensizliðin ortasýndayým.
Geceleri hayalinleyim.
Ve o geceden çok piþmaným.
Ne bir kelam edebildim.
Ne iki satýr yazý.
Üstüme örterken yalnýzlýðý;
Delice yaþadým piþmanlýðýmý.
Bu o gecenin acý yanýydý.
Ama þimdi tüm kelamlar sana.
Tüm satýrlar sana yazýlý sevgili.

Sosyal Medyada Paylaşın: