iþin aslý o’zmanlar bende aklýmdan Ýmine’yi geçiriyon, Ýmine de nasý emme, bi içim su resmen zelvi boylu “gaþla ðöz arasýnda ” birden süydü bu! çelimsiz biþiyidi iþin aslý kimse bunun farkýnda deðiliken yeþil fistan, al-gýrmýzý fanilla san ki hemen soluvucak gül gibi akrannarýnýn içinde farklýydý domurcuklaþývýdý
gür sarý saþlý, buyday yanaklý gocaman-gözlerinin aðý ak, ap-apbak ala-ala pam-parlak gözler yok denecek gadar gaybolmuþ (h)okka burun yeni aþmýþ gül gibi dudaklar gelincik sapý ðibi, incecik boyun, emme asýl o yörürkene ki dik baþlýlýðý, bi yolma yolar bi halý dokur bi asbap tokuþlar yolda belde bi gediþi vardýr bin kere maþallah breeh breehh breh! ne de olsa zengin gýzý arkadaþ duruþundahý asalet taa garþýya bakar gevþek, gaynaþýk, fingirdek bi durumu yok, kimseye eyvallah etmez burnu yere düþse eðilip almaz derler ya ta öyle valla.. dobura-dop , burnundan kýl aldýrmaz “iþdee insanýn doðurdacaðý garý iþdee çocuklarýmýn anasý” dedim idi “tam anama ilayýk bi gelin”
anam da bireþ Osmanný ya haný boban esgerden hasda dönüp de yýlýn yýlý yatýnca her iþi kendi bildiðinden hemi iki evi idare etmiþ hemi de iki çocuðunu böyütmüþ kendi bilmiþ, kendi biþirmiþ daþýrmýþ cevval gadýnýdý, golay deði valla hinci kimse kimsenin gahrýný çekmeyyo
e(vi)miz ayrý yolumuz ayrý emme dedem gile hep bakdý ekmeklerini etdi asbaplarýný yudu bayramdan bayrama da ossa evlerini suvadý hayatlarýný sildi süpürdü, gýþýn gýþý geder zobalarýný yakardýk dedem gil de Allah var baþlarýnýn üsdünde davþýrlar þükür..
onu deyodum Ýmine Haným da tam bi þerli, tilan tilan tam bi haným efendi ya da bana ööle geliyodu o zamannar gari orasýný bilemecen gönülün dediðine toz gonmazýmýþ gönnüyün düþdüðünde gusur olmazýmýþ belki de ööle biþii belki dee ne bileyin ben..
hu anký aklýmýnan ne bileyin onu kimselere vermeye gönlüm olmazdý o da .ikdiroldu ðetti de bilemecen valla eyi mi etdi köyde kimseyi beðenmedi goya þe(h)ere varcan deye mamir garýsý olacan deye hasba..! eyi etti gari, vardýðý da hasdalýklý biþiy zati eyi biþiy olsa kendi köyünde gýz mý yoðudu kendini de yakdý beni de..!
ha; beni ki… benim yüzümden getdi deye düþüncemem neneyen habarý mý var habarým mý yok valla
neyise de iþdee o(ð)lak-guzu ðütmeye filen ðetdiðmizde bobaçca falýnda filen bakýyoz akrannarýna ya hep Ýmine çýkýyo taha dorusu ben hep Ýmine’yi dutuyon hani iþde bi yaprak goparýyon Ýmine ötekinde hinci adý ilazým deði meselaki aþa-hatma-helime, cennet, gülüzar.. neyise bi da goparýyon iþdecik deyelim elif, nezire ya(h)utda fadime sonura döndü, almes, firdes dedikleyin iþde aklýn sýra havas olabileceðin akranýn yaþtahký gýzlarýn adýný tekrallayýp duruyon son yaprakta kim çýkarsa onu alacan yani gurra çekmiþ oluyon
gerçi hiþ biri bizi beklemedi hepisinin bizden önþe düðünü oldu da nerdeyse çocuklarý etiþdiydi biz evlenesiya ya o ayrý bi me(v)zuu orayý garýþdýrman garii
Allah var birez de biz mýrýn-gýrýn ederkene armýdýn sapý-üzümün çöpü hesabý geþ galdýk neyeyse haný “akýllý o(ð)luna gýz beðeneyin derkene deli torununu esgere yollarýmýþ” dedikleyin ayný mitli o hesap iþde
bi de benim gafada iki burgalaç var biliyonuz mu “-iki garý alacan olum valla” deye deliganlý abeyler e(ð)lendileridi her e(ih)timala ðarþý ben de Ýmine’yi elde bir dutuyon ikinciyi de bireþ güçcüklerden sýralayon ku.. nolur-nolmaz
emme; Allah var ne bu Gara Hava ne de Kel Haçca olacak þetdeli bobaçcadan fal çekerken de, beliklediðim Ýmine’den sonurakýnnarýn, yedeklerin, adaylarýn içinde de olmadý hiç aklýmýn ucundan geþdiyse köpek olayýn
emme gel de hinci hu hale bak ne yanna bakarsan bak biciklerinden önce gözleri ben buradayýn deyo biciklerini insanýn gözüne gözüne kendini gözlerimin içine içine sokuyo vay oraspý vay þaþdým galdým valla billa
de deycem anam ýramatlýk nasý fe(h)metdiyse feyilledi durumu emme neyeyse verip-alýp inkar ediyon ben de altdan aldý üsden savýrdý, höyle dedi böle etdi ý-ýh, olmadý.. Kel Haçca’yý da Gara Hava’yý da ele vermedim..
emme hinci Özlem dese !?.. de se ya Özlem!
“ala geçim çit doðurdu bolartdýk südü yoðurdu ana bana bi hal oldu ana beni eversen ya evermezsen gebersen ya”
DÝPNOTLAR gaþla ðöz arasýnda: kýza zaman ve mesafede ela dobura dop: dobra dobra, lafýný esirgemez, kimseye yalakalýk yapmaz, gözünü budaktan sakýnmaz, söyledikleriyle birileri incinecekmiþ diye amdýrmaz gurra / kura : ad çekme burgalaç : döner burgalaþýk: dolaþýk, aralaþtýrmak gereken burkmak: çevirerek sýkýþtýrmak, döndürmek, kývýrmak, burmak feyillenmek: farkýna varmak, vehmetmek, pirelenmek, kuþkulanmak
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.