Yalnız Kadın Ve Yağmur

Yalnýz kadýn ve yaðmur
Sokaðýn karanlýðýnda yaðmur tanecikleri
Küçük çukurlarda sel
Terkedilmiþ duygularý
Bir þemsiye gibi açýlmýþtý hayata
Gökkuþaðý vardý çatýlarda
Ve yüzündeki renkler
Bir karanlýk odanýn hüznü gibiydi
Dokunuyordum gözyaþlarýna camdan cama
Hissetmiyordu beni
Aramýzda perde ve yaðmur buðusu
Her gece içtiði sigarayla seviþir
Ve atardý bir kenara
Kim bilir acýsýna ortak edermiydi beni
Sokulsam usulca bir merhaba desem
Tebessüm edermiydi
Yoksa acýsýný alýp
Kaybolup gidecek miydi sokaklarda
Onu bende daha çok seven biri vardý
Yaðmur damlalarýnda yüzünü görmeliydiniz
Týpký yaramaz bir çocuk gibi
Saatlerce ýslanýp deliler gibi sebepsiz gülerdi
Yaðmur onu benden daha çok seviyordu
Bense bu sevgiden
Kendime kalan kýrýntýlarý topluyordum
Bu böyle devam ederdi her yaðmur sonrasý
Damlardý içime sevgisi
Beni sevse bende onu sever miydim acaba
Hiç sanmýyorum bozulacaktý büyü
Elleri yasak olan
Elime ve gözleri gözlerime deðecekti belkide
Kim bilir seviþecekti benimle belkide
Oysa ben ona dokunmaya kýyamazdým
Tutamazdým ellerini bakamazdým gözlerine
Lanet olsun ben nasýl seviyorum
Aþk deðil baþka bir þeydi bu
Yýllar onu gözlerimin önünde
Çarpýp kaçan bir arabanýn resmini
Baþka hiç bir þeyle deðiþtiremedi





Sosyal Medyada Paylaşın: