Yok Oluruz

Ayrý ayrý hiç oluruz, yýkýlýr yok oluruz demiþtin.
Yok oldum... kimsenin uðramadýðý karanlýk sokaklardaki evler gibi kalbim.
Iþýksýz, neþeþiz karanlýk odalar gibi gözbebeklerim.
Gözlerime dokunan hiç bir gözün anlamý yok.
Sözlerimi tamamlayan hiç bir sesin kavramý yok.
Kavramsýz kaldým, uðultunun etrafýnda dönen kör bir yankýyým.
Yok oldum.

Bu cümleleri kurarken dahi buruk yüreðim.
Parmaklarým titriyor doðarken kelimeler.
Can çekiþtiriyorum nefesime, doðmadan ölüyor kalp sesim.
Cümleler zift, kurþun, duman karasý... þiir doðuyor, þiirler ölüyor.

Cümlelerimde gizli bir sen varsýn.
Asimile, köle yüreðime raðmen. Sen...
Sosyal Medyada Paylaşın: