Bir muhabbet kuþu gibi, gel de konup sîneme
Anlat bana, sevmek neymiþ, sevdâ neymiþ mahbûbem,
Ýnlet sazý mýzrap gibi, gel, dokunup sîneme
Dinle gönül tellerimden, ’þeydâ’ neymiþ, mahbûbem...
Sonu yok bir aþk çölünde, çok kavrulduk, çok yandýk,
Hicran, hasret, zâlim kader, her mihnete dayandýk.
Ne vaz geçtik bu sevdâdan, ne sevmekten usandýk;
Görsün âlem, Mecnun neymiþ, Leylâ neymiþ mahbûbem...
Hem zerafet, hem güzellik, hem de iþve desteyle,
Gül de, beni, pembe, narin gamzelerle mest eyle.
Bir tebessüm, bir bakýþýn, bir de mâsum bûseyle
Bir kez daha tattýr bana, ’selvâ’ neymiþ mahbûbem...
::::::::::::::::::::::
mahbube...: sevgili (kadýn için)
þeyda.......: aþk çýlgýný
selva.........: bal, rýzýk
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.