Sanma ki güneþ doðar, bir daha da üstüme Sen gittin ya küçüðüm, bulutlarla bezendim Yaðmur oldun gözümde, rüzgârlarýn peþinden Karanlýðýn koynunda yol ararken kendime
Yankýsýydým vadilerin ve yansýma sularda Feryat, figan þu ahlar, hüzünle yüklü çehre Gölge oldum cüceydim, Her baktýðýn duvarda… Bir hayal eskilerden, baþý önde hayal/et
Þu alaca karanlýk, þu hiç bitmeyen gece Ve þarkýlar… Kimsesiz, dudaklardan dökülen Bendeki seni bana anlatan o þarkýlar… Bestesiz ve de güftesiz… Topraðýn altý gibi, gizemli ve de sessiz
Anladým, yokluðunda; Gözlerinmiþ meðerse; ay ýþýðýyla, güneþ Ve göz kapaklarýnmýþ, þu bahsedilen perde Kapattýn… Bitti her þey, Ne aynada yansýmam ne tabiat ne eþya Yalnýz senli zamandan bir fotoðraf var yerde
Sonrasý elim cepte, diðerinde sigara Ýzliyorum… Ve dinliyorum… Sokak lambalarýnýn etrafýnda uçuþan Pervaneler… Bir ýþýk uðruna her gün ölüme koþan Fýsýldýyorlar bana; küçücük sözcüklerle ‘Sevgili uðruna ölmezse insan, Aþký tarif için bulunmaz lisan’
Sosyal Medyada Paylaşın:
AKKİRMANİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.