Ýlk deðil, gözlerimin aniden boþalýþý
Kara bulutlar gibi canýna tak edince
Saðanaktan hýzlýydý, yanaðýmdan salýþý.
Hüznümü yüreðime iþlerken ince ince
Esefle selam verdim merhaba öksüz yaným
Aðlama duvarýna iç dökmeye gidince
O bile helâk oldu, dedi ki dondu kaným.
Islanmýþ kâkülümde elini var saydým da
Bir kez daha boðuldum viran kentin selinde
Çehrem sana dönüktü attýðým her adýmda
Çözülmedi yüreðin zemherinin yelinde.
Sanki ölü topraðý serpildi üzerime
Bir rehavet çöktü ki kasvet yüklü zamanda
Dik durur mu iskelet, destek gerek serime
Ya da, bir döþek atýp uyumak bir mekânda
Olanlardan bi -haber düþümle avutulup
Ruhumu dinlendirmek, ilaç olsa devranda
Sûra dek uyanmazdým bir çaresini bulup.
Sevginden ümidimi bir an bile kesmedim
Baþým üstüne dedim hor gören hallerini
Asileþip karþýnda soðuk soðuk esmedim
Belki özlersin diye sinemdeki yerini.
14 Nisan 2013 / NÜS