Uyan artık

Bu kadar yýl uyudun, artýk uyanmaz mýsýn ve hâlâ, gününü gaflet ile geçirirsen; ceddinin yüzüne nasýl bakar; soyuna, evladýna, “gelecek için” ne miras býrakýrsýn?..
Bu illet, bu gýllet ve bu zillet.. tasmasýyla, nasýl yaþarsýn?. Ebed’lerde, yakut, zümrüt, zecerbetten.. yapýlmýþ çeþit, çeþit.. saraylar varken ve bu saraylar, seni; evet, beklerken; sen, kendi isteðinle bunlara nasýl ve ne hakla, þaþý bakar ve onlarý boþlarsýn?..
Sen, bu lütuflarý nasýl olur da; tu-kaka yaparsýn? Hem de, þafak sökmüþ ve kurtuluþ “GÜNEÞÝ!” tam da, zuhûr ediyorken?.. Hâlâ, UYUR’ da, bir türlü uyanmaz mýsýn?..
Her gün, bir çok yere gidersin de.. bir gün de ve bir defacýk da olsa, kendi kendine misafir gelmez misin? Artýk; gafleti, delaleti ve hatta hiyaneti.. býrakýp da, üç asýrdýr kesintisiz süren; bu derin uykundan, biraz uyanmaz mýsýn?...
Sen. Hâlâ uyursan, yarýn bir gün; ceddinin ve torununun yüzüne nasýl bakarsýn?..

U Y A N A R T I K !..

ÞÝÝR NO: 23 30-EKÝM-2008

EY TÜRK!.. Uyan; kalk, artýk kendine gel;
Kalplerden kalplere, akýyor bir sel!..
Ne kadar þanslýsýn, artýk idrak et,
Bak! Esiyor yine, “O,TANIDIK YEL!..”

GÜL’ünün kokusuyla, “GÜL FEDAÝSÝ!..” YOLDA,
GÜL’ünden müjde bekler, yaþlý gözler ufukta...

Nazar et, bak! Dünya, yine senindir,
Görevin idrak et! ceddin sevindir.
Dayanaðýn; senin, iman gücündür,
Görev; seni bekler, “tam üçyüz yýldýr...”

DÜN; bizimle þenlendi; tomurcuklar, gül açtý;
GÜL’ünün; gül kokusu, her kýtaya ulaþtý.

Ýman ile küfür, yine yarýþtý,
Azmedenler, HEDEFÝNE’ne kavuþtu!
ÞAFAK, söktü; “AY, YILDIZ’la!..” buluþtu, (*)
Bu hasrete, “çok gözyaþý sýkýþtý...”

Dün, bizimle bahardý; bizden sonra, kar yaðdý,
GÜL’ünün kokusuna; güller de, mahrûm kaldý.

Zafer sesi, kulaklarda çýnlýyor,
Þehitler ayakta, yer-gök dinliyor.
Tüm MÜRSEL’ler hamdederek inliyor,
Tarih; “TÜRK’le yeniden diriliyor...”

Ben, O GÜL’e aðlarým; güllerim, bana aðlar,
O GüL’den, mahrûm kaldým; yaramý, güller baðlar.
NOT: AY, Hz.MEHDÝ; ve YILDIZ, Hz. ÝSA (as)
13-MART-1989 SAAT :04:00 Konak-ÝZMÝR.

Sosyal Medyada Paylaşın: