Hayal Gerçeğe Gömülünce

yanýmda kaybettiðim acý uzaklýðýn
öyle bir iç kýrýklýðý ki
zehir bir denizde boðuluyor su
hayal gerçeðe gömülünce
göðü kirletiyor gözyaþým
yeryüzüne yakýþmýyorum
daha çok sevmeliyim kýyýsýný
dudaðýnýn bile...

merdiveni bitmiyor akþamýn
hangi karanlýðý adýmlasam
bir sonraki yokluðun
sarý tedirginliklerde yoruluyorum
kent eskimiþliklerinde aðlayýp bunalýrken
otobüs camlarý
en çok yabancý kalmayý öðrendim...
ey zamanýn da baþýný döndüren
gerçeklik tutkusu
ey onulmaz sevdalarýn harcý türkü
yalýn doðrularla geliyorum ayaklarýna...

özgürlüðümdü
katýksýz eþitliði ölümün hayatla
çünkü sevdim
dudaðýnýn kýyýsýný bile...

soðuk yollarda üþümüþ ayrýlýklara
kanar mý gönül
gün batýmlarýnda öksüz serçelere
yanar mý gönül
gönül aðlara takýlan balýklar gibi
son bakýþýnda bile haylaz mýdýr ayrýlýrken
kýrýlýrken sonsuzluk aynasý ömrün
yoksa gönül
yaz ýssýzlýklarýnda
gürültüsü müdür akan gözyaþlarýnýn
yüreðimin sesi adýn
yüreðimin adý olmalý sesin...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: