Ne zormuþ, kelimelerle ifade etmeye çalýþmak seni; Ne zormuþ; anlatmaya çalýþmak hislerimi, Patlamaya hazýr volkan misali; Yüreðim yangýn yeri.. Ne zormuþ be sevgili; Anlatmaya çalýþmak sana seni, Kelimelerin kifayetsiz kaldýðý yerdeyim þimdi; “Sen” desem ve anlasan söyleyemediklerimi…
Suskunluðumda nasýl haykýrdýðýmý, Avaz avaz sen diye inlediðimi; Ýç çekiþlerimden anla sevgili.. Sus olan yanýma ses ol, Dudaklarýmýz deðil, yüreðimiz konuþsun sessizce; Deðdiðinde gözlerin gözlerime, Gör nasýl bir sevda gizli yüreðimde…
Zaman dursun ellerin ellerime deðdiðinde, Susarak konuþalým sevgili…
Yüreðimin yangýnýný hisset ellerimde, Serçe misali ürkek ve titrek ellerimden anla sevgimi.. Nefesin yüzüme vursun; Ve zaman dursun… Yüreðin yüreðimle buluþsun, Kelimelere gerek yok, Gözlerimiz konuþsun…
Anlatamýyorum sevgili, beceremiyorum iþte; Seni yüreðime sýðdýramazken, nasýl sýðdýrayým kelimelere?.. Affet sevgili, ne olur affet beni; O kadar kelime arasýnda, bulamýyorum seni anlatacak sözcükleri…
Kýzma bana ne olur! Seni anlatmaya yetmiyor kelimelerim, Ýçimi ýsýtaným; Yüreðinde hayat buldu yüreðim…
Resminle avutmaya çalýþýyorum, yanan baðrýmý; Elindeki tek serveti yüreði olan bu adamý, Yoluna köle olmaya amade olan varlýðýmý; Hayatýna katar mýsýn hayatýmý? An be an düþürmem dilimden adýný, Nârýnda yanýyorum sevgili, anla sana olan büyük AÞK’ýmý…