Farkýnda Olmak / Söz Niyetine
Bir insan, ’istemediðim’ dediði þeyleri, ’kendine raðmen’ hâlâ yapýyorsa artýk hiç kimseye söz söyleme hakkýna sahip deðildir.
Utan ey insan, büründüðün farklý kiþiliklerden! Sen ki akýl denen bir güzellikle ödüllendirilmiþsin ve bunun idrakine varmadan, aklýn verilmediði canlýlarla eþ davranýþlar sergilemektesin. Diyecek söz yok sana. Utan kendinden!
Neden gittiðin yolun üzerinde ayaðýna çarpan çakýl taþlarýna hem kýzar hem de eðilip onlarý kenara çekme zahmetine katlanmazsýn. Sen, konuþmanýn eylem olduðunu bilmez misin? Öyleyse dilin gücünü kullanarak kaldýr o taþlarý yerinden.
’Gözlerime bakamýyorum aynadan.’ deyip de kendinden kaçýyorsan daha çok merdiven çýkman gerek en üst kattaki erdeme ulaþmak için.
Duaya açýlan ellerin neden kirli; hiç düþünmeden bunu, açarsýn ellerini. Bilmez misin ki yüreðinin rengi, avcunda gizli ve bilmez misin ki Rab bile kabul ederken bu ellerin duasýný; sen düþünmezsin ne yaptým diye, kendin için duadasýn.
SERAP ÖZALTUN