Pencere pervazýna kokunu iliþtirip
Yelden hýzlý kaçsan da yüzünü göremeden
Bu tuhaf geliþine bir sebep yerleþtirip
Suçunu yüklendim ya vuslata eremeden
Hicranýn defterini katbekat düremeden
Göðe çýksam ne fayda elimde kalýn bir ip
Gönlüne adam gibi, aþkýmý seremeden
Uzleti yar edinsem özümle pekiþtirip
Hiç sanmam dertlenesin tavrýný eleþtirip.
Bu denli pervasýz ve bu kadar acýmasýz
Diyen o sýfatlarý sana yakýþtýrmadým
Gafil avlandým… Kabul… Kalbim boþ kimsesiz
Terk edilmekten korkup seni asla kýrmadým
Halimi arzedip de yüzüne haykýrmadým
Mümkünatý yok dedim çöl olmazdý vahasýz
Leyla’nýn sevdiceði Mecnun deðil ki adým,
Bilmem mi, boþa yanmak delice ve manasýz.
Yine de, dilimdeki aþkýn mayhoþ tadýný
Damaðýmýn en ücra köþesinde gizledim
Gerçi unutmuþsundur üzdüðün bu kadýný
Varsýn, caný sað olsun bu bana yeter dedim
Yolumdan geçmen bile, bir ömre deðer dedim.
8 Nisan 2013 / NÜS