Bir gün beni anladýðýnda ki o gün, Muhtemelen gönlümde çimenler sarý, Aðaçlarýmýn yapraklarý kuru, Meyvelerim henüz olgunluða ermeden, Çürüyüp kopmuþ olacaktýr… Korkarým geç kalmýþlýðýný fark ettiðinde, Sensizliðe terk ettiðin yüreðim, Bende yaþattýðýn karmaþanýn sancýlarýna, Çaresiz, yenilmiþ olacaktýr…
Bir gün beni aradýðýnda, Ýhtimal… Artýk bu semtte ikamet etmiyor olacaðým. Muhtemelen, birkaç komþudan sonra, Muhtar amcayý aramayý akýl edeceksin, Ya da birileri, Tarif edecek muhtarlýðýn yolunu…
Muhtar amca karýþtýrýrken evraklarýný, Garip bir heyecanla bekleyeceksin. Gözlüðünü çýkarýrken, Sana en insancýl tavrýyla, Yeni adresimi verecektir. Karþýyaka mezarlýðý, Parsel no: on bin bilmem kaç… Ýþte þimdi senin de göz pýnarlarýn kuruyacak, Bana miras býraktýðýn, yalnýzlýk denen, bu vurgunla, Bir müddet de sen kývranacaksýn, Sen aðlayacaksýn…
Artýk bütün aynalarda, Kendine bakarken beni görecek, Bir kat daha yalnýzlýðýmý kendinde bulacaksýn. Senden bir tek isteðim olacak sevgili… Her aynaya baktýðýnda, Yalnýzlýktan boðulduðun anlarda, Senin yüreðinde taþan her duygunun, Ya da zihninde canlanan her düþüncenin, Bin katýný, yokluðunda benim de her gün, Tekrar tekrar yaþadýðýmý, Sakýn ama unutma, emi…
Þimdi bilmeni istediðim bir þey var, Sen gidince yüreðime paslý bir hançer, Kabzasýna kadar hiç saplanmadý. Gözlerimden yaðmur gibi yaþlar dökmedim. Gidiþinle, bende baþlayan sessiz bir bekleyiþten, Çýldýracak gibi olup, aklýmý yitirmedim.
Çünkü; ben seni sevmedim, Derya gibi gözlerine de aklým takýlýp kalmadý. Hiç iþte… Öyle kendi kendime… Durup dururken, herkes gibi… Ölmüþüm… Ölmüþüm, iþte ayýp mý?
____________________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.