Ayrýlýk her mevsim soðuktu Üþümemek için yaktýðýn canýmla Kaldým oracýkta... Ve öðrendim: Yanan üþür, Yakan ýsýnýrmýþ meðer...
"Ellerini sallamaya gerek yok Cebinden çýkarma sakýn Yoksa üþür" dedim Seni düþündüðümden mi bilmem Maktüller, katillerini düþünür mü hem? Belki... Nasýl ödürüldüðüne baðlý. Nasýl öldüm peki? Ýzahý oldukça zor, karmaþýk... Sessizce yanarak Ve yanarken de donarak...
Ölmek sorun deðil Sorun, seni bir daha göremeyecek olmak... Ayrý dünyalarda yaþamanýn en dayanýlmaz yaný bu. Bedenim gibi Artýk ruhum da acý dolu...
Gittin, Taþýndýn, Öldün... Hepsi ayný anlama geliyor bana göre. Hepsi ayný acýyý doðurup Ayný kelimeyi bir araya getiriyor bak: Ayrýlýðý...
Ama yine de Gittin diye seni unutmak zorunda mýyým? Neden sevmeyeyim þimdi seni Ya da neden nefret edeyim senden? Zaten: "Beni mutlu ettiðin günlerin hakkýný ödüyorum ben..."
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.