Korku karanlýðý beklemiyor artýk
Güne indi apansýz
Düþ hafiyeleri kol geziyor seherde
Oysa yitik bir adresim ben bu þehirde
Notalarýný baþka þarkýlara hibe etmiþ bir ezgi gibi
Düþüyorum bir kemanýn tellerinde usulca ellerine.
Sol anahtarýn kilit vuruyor parmaklarýnýn diline,
Koyu bir mutsuzluðun nakaratý gibi,
‘Sus’ büyütüyorsun çatlak dudaklarýnda
Rodin’in heykeline öykünüyor bedenin
Habersizsin dikildiðin topraðýn sarsýntýsýndan
Anlar mýsýn sessizlikte çoðalan seslerin týnýsýndan,
Gaflet depreminde aklanýr mý nedenin
Bir kýrlangýç çýrpýnýyor göð(s)ünün eteðinde
Umarsýzca ‘git’ dediðinde.
Oysa ben bilsen kaç ‘git’ te sevdim seni
Desem ki
‘’Yusuf’un kuyulara sýðmayan çilesinde,
Züleyha’nýn kaderine gönüllüyüm.
Bir ah ile tutuþan pervanenin kanadý
Nasýl hesabýný tutmaz ise
Kýsacýk ömründeki feryâdýn
Tutkunuydum cennetini isterken
Cehenneminde kök salan zakkumun
Baldýranýndan damýttýðým muradýn ’’
Þimdi hangi atlasa sersem yüreðimi
Bakir coðrafyalarda
Alýp baþýný gidiyor topraðým
Kursaðýmda yýrtýlýyor sevinçlerim
Yýrtýlýyor sensizliðimle þehrim
Öyleyse…
Ferhat’ýn kalbi daðlarý beklemiyor artýk
Su olup akýyor gözlerinden Þirin’in.
Benim olmayan bir güneþ yükseliyor
Kaf Daðý’nýn ardýndan
Bir masalýn sonuna kaydolma telaþýnda sevgim
Koyuca bulutlar týrmanýyor göðe
Toz, dumana dönüþüyor
Vakitsiz yaðmurlar iniyor þehre,
Islanýyor þiirde þehir.
Zaman ayaklanýyor ,pür telaþ,
Bir tufan kapýsýnda bekliyor vedalar,
Sýðýndýðým limanlar
Gemilere binip gidiyor bir bir
Unutuþ makamýnda kalýyor sen ezberim
Sen susuyorsun ,
Soluðu kesiliyor evrenin.
Sökülüyor iliþtiðim hayatýndan anlamým.
Artýk hiçbir þey benim deðil
Senin olmalý bendeki her þey
Sebebinden firar ettiðim sessizlikler
Yüreðimde tortulaþan çýðlýklar
Yaþama arzusunda çýldýrdýðým
Yetim düþler býrakýyorum sana
Aðýr aksak toplanýp gitti gün
Tarih düþtü takvimlere serzeniþ
Söylesene
Olmadýðýn bir yaþamý neylerim
Öleyim
Son arzusundayým bir hayalin
Duyuversen ay kanatlý gecede beni
’Öldüm, sesinle ört gözlerimi ’derim
Topraðýn koynuna seve seve girerim
Karanlýðýn dibinde
Can evinden kovulan bir çocuk gibiyim
Umut,aþk kapýsýnda
Tozlu bir sokak lambasýdýr artýk.