Büyürüm Belki

Doðruyu görmek için doðuruldum ben,
Ki doðrulduðumda, düþürmüþler bedenimi.
Annem, ’hatta’ gitmiþ, gelecekmiþ,
Babamý zaten hiç bilmedim.

Denizleri içtiler karþýmda,
Karýþmamam istendi akýntýya, boðuldum sýkýntýya.
Topraktýr yaþamsal özgürlüðün sýnýrý,
Ondan bile oyuncaklar yapardým,
Gözyaþýyla!

Sorun bana, söyleyebilirim dünyanýn yedi rengini,
Siyah, siyahtýr sadece,
Mavi de mavi!
Mutluluðu pay edebilirim sizinle.
Iþýklarla oynayabilirim,
Karanlýkta her gece!

Hesap sormam ama,
Yapmam sizin yaptýðýnýz gibi!
Büyütülecek bir þey deðil bu esasen,
Gökyüzü, dalga geçerdi denizlerimde,
Ve hayat boyu gülebilirim, buna istinaden.

Büyürüm belki, yarýnýn düne aktýðý bu zamandan,
Yarýnýn asla yarýn olmayacaðý bir ‘ana’,
Aniden!
Belki de büyümem,
Doðruyu görmek için doðuruldum ben!

| Emrah Nargöz
| 5 Nisan 2013 Cuma, 18:40
Sosyal Medyada Paylaşın: