Ben, geceyi, teninin kokusunda,
Ben, güneþi, gözlerinde gülerken sevmiþtim.
Ben, rüzgârý, saçlarýnda esiþinde,
Ben, hayatý seninle ve hep sende sevmiþtim.
Þimdi yoksun;
Gece, sensiz, simsiyah bir yalnýzlýk,
Gözlerinde gülmeyen güneþlerden bana ne?
Acýrým saçlarýnda esmeyen rüzgârlara.
Sensizlik,yaþam dýþý bir hiçlik oldu bana...
Þarkýlarýn en hazin güftesinde sen varsýn.
Kadehlerden yudum yudum yüreðime akarsýn.
Senden hatýra bana; düþlerim,umutlarým,
Ben onlarla yaþarým, artýk gelme, git varsýn! ...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.