Hüznün çýrasý yanarken yüreðimin körüðünde Ýncinmiþ düþlerin patikasýndan sana geliyorum Hangi anlarýn eski fýrçasýnda kaybettin rengimi! O aþikâr tuvallerde soldurdun bulutsuzluðumu! Efkârýmýn soylu demiyle çekiyorum içime sevini
Yýldýzlar da can verir gecelerde, düþerler derine Sevinç yelpazeleriyle geçer ömür, solar gönülde Bütün karanlýklar berraktýr, kaybolurlar denizlerde Say ki bulutum, çýkar gelirim yaðmak için ülkene Ölümsüz güzelliðini yudumlarým, aþkýn seherinde
Damla ruhumun paslý damlarýna, gönlüm sevinsin Kaybolayým gölgenin ahirinde, usum birbirine geçsin Gülüþlerinin ahengiyle dolsun odam, yalnýzlýðým bitsin Gözlerinin çardaðýnda uyuyayým, mevsimler tükensin Bu dört duvarlý ömür hapishanesinde isterse ölüm gelsin
Seni sevdikçe tüm þehirler Adana, Antalya ve Ýstanbul Demir attým aþk limanlarýna, ömürler bitmeden beni bul Asi bir vebal gibi tutunurum sevdana, say ki namým Ýzmir Bir yangýn hýçkýrýðýdýr direncim, isyaným haksýzlýða bil Sen bekleyiþ surlarýmdaki asil prangamsýn, sevginle kýr
Yýldýrýmlar düþse de göklerden, ölümü kefen ettim ben Hançerler saplý ciðerimde, sýrtýmdakilere ihanet demem Düþürme ruhunun gözyaþlarýný, yokluðundur tek sitem Mahþerin yangýnlarý var ülkemde, hangisini söndürsem! Býrakma aþk ellerimi, bu zulüm coðrafyasýnda ben yitmem
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.