BİR BAŞKADIR BENİM CUMHURİYETİM

BÝR BAÞKADIR BENÝM CUMHURÝYETÝM


Bir baþkadýr benim cumhuriyetim
Ne emekle, ne zorlukla kazandýk.
Gelinler dul kaldý, çocuklar yetim
Canýmýzla, kanýmýzla kazandýk.

O gün kara bulutlar kaplamýþtý yurdumun her yanýný
Yürekler yangýn, yürekler yaralý
Bu topraklar böyle acý görmemiþti
Türk’e vatan olalý.
Vatan iþgal altýnda inim inim inlerken
Samsun’da doðan güneþ, yurdu kapladý birden.
1919 Mayýs’ýn 19’u
Samsun’da demirlendi Mustafa Kemal’in vapuru.
Dünyaya öðretmiþti ;”Çanakkale geçilmez.”
Yine o haykýrýyor:”Türk ölür köle olmaz.”
Yapýlacak tek þey var, milleti uyandýrmak
Özgürlük ateþini ruhlarda canlandýrmak.
Karþýmýzdaki güçler her yönden mükemmeldi
Bizde ne silah vardý, ne yeterince mermi.
Halk periþan, çaresiz, ayak yalýn, karýn ac
Bir tek vataný vardý, þimdi ona da muhtaç.
Milletin andý vardý:”Ya istiklal, ya ölüm!”
“Vatansýz olmaktansa, yüz bin kere ölürüm.”
Bu millet ne büyüktü yoklarý var ediyor
Özgürlüðü uðruna, canýndan can veriyor.
Bir tek ineði olan orduya baðýþlýyor
Fatmalar omuzlarda, mermi, gülle taþýyor.
Elifcik kaðnýsýyla mermi taþýr, dað, tepe
Kocabaþ’ý ölünce kendi geçer yerine.
Kalýr mý der yollarda Mustafa Kemal’in kaðnýsý
Sabaha yetiþmeli Mehmetçik’in mermisi.
Türk anasý yorganý cephaneye sardý da
Çocuðuna sarmadý o tipide, o karda.
Dedi “Millet malýdýr, nem kapmasýn bozulur
Vatansýz olunmaz da, yavrusuz da olunur.
Akifler cami cami, dolaþtý diyar diyar
Cuma kýlýnmaz dedi, çýkmadýkça düþmanlar.
Yüzlerce kolu kopmuþ, tek bacaklý kahraman
Evlerine dönmedi düþmaný çýkarmadan.
Dediler: Kol bacak ne, feda olsun canýmýz
Yeter ki þafaklarda süzülsün bayraðýmýz.
Binlerce þehit verdik, binlerce de yaralý
Þehitler ülkesinden temizledik düþmaný.
Öksüz, yetim, dul kaldýk, ama düþmaný kovduk
Bu millete yakýþan cumhuriyeti kurduk.
Ýþte bugün o günü coþkuyla yaþýyoruz,
Onlarýn emaneti bayraðý taþýyoruz.
CELAL ATAY

Sosyal Medyada Paylaşın: