AHMETİM

AHMET’ÝM

Türkler neden kolay gülmüyor derler,
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?
Yýkýk çehre, çatýk kaþý kim ister
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Çocuklukta baþlar iþkence bizde
Terbiye dediler adýna sözde
Aðlama da yasaklýydý, gülmek de
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Çarþý da, Pazar da, ev de, okul da
Gülemezsin, ayýp, günah, aman ha!
Susturdular, sustuk kaldýk bir daha
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Anne, baba her gün nasihat eder.
Yýlýþma, konuþma, karýþma derler.
Bizde gülen, bebeklerle deliler
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Okulda öðretmen hayata küskün
Kendisi gülmemiþ, nasýl güldürsün
Bu duyguyu katledenler övünsün
Güldürdüler gülmedik mi Ahmet’im?

Ýþçi, memur, esnaf kýldan alýyor
Hatýr sorsan küfür ettin sanýyor.
Dünya bizi asýk surat tanýyor
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im?

Atay’ým gülmedim, güldürmezlerdi
“Açýkta bir þey mi gördün” derlerdi.
Zor hayat þartlarý, gelecek derdi
Güldürdüler, gülmedik mi Ahmet’im!
CELAL ATAY

Sosyal Medyada Paylaşın: