“Îman bir millet, küfür bir millettir…” Ben, Ýslâm milletinin Türk kavmindenim…
Ýnsana insanlýðýn, herhâlde öðreten o Milletini sevmeyen, kadir/kýymet bilemez. Bu duygudan mahrumsa, ne yapsanýz nâfile Milletini sevmeyen, sýkýntýya gelemez.
Böyle midir deðil mi, aklý olanlar yorsun? Bu imkândan mahrumsa, bir bilen bulsun sorsun Eðer inanmamýþsa, o âlem þöyle dursun Milletini sevmeyen, bu dünyada gülemez.
Bâzý odaklar var ki, aþeriyor etime Yýkmak için hâinler, göz dikmiþler setime Acýma hissi yoksa, öksüz, dul ve yetime Milletini sevmeyen, gözyaþýný silemez.
O güne hazýrlýklý, olmalý erkek, diþi Yaþarken ve ölünce, olmak gerek “er” kiþi Hem niyet/gayret gerek, o da bir nasip iþi Milletini sevmeyen, deryasýna dalamaz.
O bahçenin gülleri, asýrlar geçse solmaz Kalbi îman doldurur, baþka bir þeyle dolmaz Kelime-i þehâdet, herkese nasip olmaz Milletini sevmeyen, doðru yolu bulamaz.
Sempati duyduklarýn, Ermeni yâhut Rum’sa Ruh kökünden çok uzak, bir yabancý kurumsa Þehitlik ne, gazi kim; bu inançtan mahrumsa? Milletini sevmeyen, Hakk uðrunda ölemez.
Onca konan engeli, birer/birer yýkmayan Küfrün her çeþidinden, tiksinerek býkmayan O kutsal deðerlere, toptan sâhip çýkmayan MÝLLETÝNÝ SEVMEYEN, MÝLLÝYETÇÝ OLAMAZ…!!!
31/03/’13 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.