Bir zamanlar Allah bilir bir gül aðacý gölgesi belki aþýklar çeþmesi bir çaðlayan bir su sesi çoðu zaman karlý daðdýn güneþ de olup ýsýttýn belki yaðmur olup yaðdýn kimi zaman çisil çisil
durma yaðmur gözünü sil camlarýmda týp týp edip bir sen yaðmur bir Ýstanbul yaðýp yaðýp aðlattýnýz yarama hep tuz bastýnýz yaðýp durdunuz yoluma kederliyken býraktýnýz
ben de artýk bundan böyle ne bir altýn ne bir zerre düþsem kalksam bin bir kere gözümde yok altýn gümüþ gündüz gecem hep ayný düþ
dudaðýmda bir goncayla kalbimde aþk acýsýyla
dünya sanki boþ çerçeve yýldýrým düþüp her eve her yaný sis duman sarmýþ artýk çok yaþlanmýþ dünya saçý sakalý býyýðý vaktinden evvel aðarmýþ zaten bir varmýþ bir yokmuþ
belki sen bir göl’dün mavi bense çevrende sazlýktým Allah bilir ruþenimdin bahçemizde al al açan ben gül isem gülþenimdin
öyle boþ boþ bakýyorum usul usul aðlýyorum çisil çisil yaðýyorum ýslatýyorum saçýný yaðmur oldum yaðýyorum
sen nerdeysen ne yaparsan Allah’a ýsmarlýyorum
ben de artýk bundan böyle boþ verecem vara yoða bana eski þarkýlardan adsýz bir çok keder kaldý
dünya bomboþ bir çerçeve þimþek çakýyor her eve her yaný sis duman sarmýþ camýn ardýndaki hayat bozbulanýk bozbulanýk iyilikten nasibi yok bir gözü kör biri þehla yalan dünya yalan illâ
18/Mart/2013/Pazartesi/Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.