KENDİME FERMAN…
Sevdam baþýma dert oldu gönlüme yadigâr,
Onca zulmü hak ediyor musun be Teyyar?
Sende bu sabýr devamý belirsiz bir intizar,
Ayrýlýk bin çeþit kurtuluþa ölüm de var…
Mest mi ediyor seni yârin sana hareketleri,
Býrakýp gitmek zor mu yok mu öncelikleri,
Gözün mü kalacak be geride kalan öteberi…
Býrak be Teyyar sen ne çok sabýr gözlüsün,
Doðruluk sende mevcut ama hep üzgünsün,
Git be oðlum bu alemde sade sen mi düzgünsün…
Kârý yok onca çabalanmanýn hayat bitti bitiyor,
Kazancýn dersen sadece size baþ baþa yetiyor,
Onca emeklerine çoluk çocuk mu deðer veriyor…
Yeter be Teyyar onca aymazlýk da bu kadar,
Sen çalýþýrsýn çýrpýnýrsýn anla gücün bu kadar,
Kim istemez ki malý olsun Karun kadar…
Ama illa istiyorlarsa onlar eðilip taþý kaldýrsýnlar,
Yok, illa bu zorsa taþýn altýna parmaklarýný soksunlar
Belki taþý aðýrlýðýnca bilir, senin emeðini korusunlar…
Yoksa sende heba olup giden milyonlardansýn,
Asalakça yetiþen neslin tarafýndan sömürenlerdensin,
Ýnan senden sonra onlar çok zorluk çekecekler bilesin…
Az fýrýldak çok fýrýldak muhabbeti onlarýnkisi,
Sessizce bekleyerek kendine ceza vermek seninkisi,
Sen aradan hele bir çekil hayatý öðrenecekler hepisi…
Cuma namazlarý seni bekliyor ölümün yakýn,
Doktor dinle, üç beyaz yemekten sakýn ha sakýn,
Çok sabretmek senin iþin iþte senin de bu kötü farkýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.