Çýbanlý Gece Anlatýmý
anlatabilmek adýna
toth kitabýný aradým, kýzgýnlýðý geçtim
kýzýl cehennemler arasýndan
yalvarýrdým
gerekirse – acýdan baþka
ses iþittiysem – uzanmasa mýydý derdim
günün yoklamasýný aldým
karagünsem! çetrefilli kalbim!
yoktu iyiliðim, mutluluða kaldýysam…
yeni sözcükler edindim
yýllanmýþ þarap korkuluklarý arasýnda
týkanmýþ uygarlýklardan, çevimsiz kuþ tüylerinden
arpa suyundan, kadýnlarýn göle döktükleri
özsuyundan, kurþundan
erimiþ hücumdan ve soðukluktan…
geçtiðim karþýsýna yol
yolun aklýndaki karakol
ve
kuy gizlenmiþ saðanaðýn
çemberinden geçerek
boþ mu boþluk mu – saðýr eden
zikriyle
tanrý yazmýþtý gözlerini bana
okuyamadým,
çýðlýða gerdi beni babam
annem aldý, kut bileðiyle
zahmet edince
kavruluþun pencereleri açýldý
tik tak, tik tak, þýp þýp
lavanta çiçeðine ölesiye aðlamýþým
kolumun altýndan tutup
göðe götüren
varsa, çýplak duvarlarda gördüðüm
kýpýrdamadan içimdedir, kara çalýlar
ve uçurtmalarla
yangýn yerinden kurtarýr beni
ya da yangýna kývýlcým diye býrakmýþtýr
bilemem, o sýralar hafýzamý
barok’tan yoklarým, tâ ki yoklamaya kadar
sûr üflenir her zerrecik içimde
çýldýrýþ baþlar, farkýndaðlýk
kýstýrýr bir baþýma, baþýmý
rahlelerden sürterek
yokuþ aþaðý býrakýlan çocukluðumu
sepetten daðýlan yumurtalarýmý
ve çiçeklerimi
ölmek sanmýþým!
tam sýrasý
sýradan çýkmanýn. Ay ve
çýn bege
kap koyu artýðýnda
kim insan? kimdir nefes alan sadece
hiç iþin yoksa unut þimdi bir aðacý
gölgesini bir tek bilen
susuþ kuþlarýyla
kaptýrmýþ aðýtlarýný, atlara koþmuþ
yollar dönmüþ
dünya iç çekmiþ
bakýnca bana! bana olan olmuþ.
yutkunduðum yanýyla
ses etsem (-) lanet sesim
bir ses istiyor yine de
uzlaþýma ya da ölüm uykusuna
susmanýn zamaný mýydý
konuþmayý öðrenmeseydik hiç
belki derdim, belki kelimesinin anlamýný bilmek olmasa
þimdi son düþüþte
hiç yükseliði olmayan bir yerden
nasýl olur da düþüyorum diye sorarsan
içindeki çukura bak isterim
ve beni oradan düþürürken
son raddesindeyken, hamlenle
iþit isterim, hiç olmazsam
hep varlýðýmdandýr artýk
dinlersen bilirsin
sular bile kendi hacmine aðýr.
anlamak sözcüðünü harflerden
ayýrsak, harflerin içine kadar ayýrsak
yine de anlamak sözcüðü anlamlaþmaz
anlatmak istesem
yeterli olmayacak
-ne anlaþýlan ne anlatan ne istenen-
ödenmeyen haklarýn sokaðýnda
dans ediyor oluþu kuþlarýn
göðden habersiz midir.
ve bilirim
bitirdim gaflet uykusunu kalbimin
gidenin ayaklarýna nal takýlýr atlar sofrasýnda
daha hýzlý gitsin diyedir bir kuyunun sessizliði
taþý bilsin diyedir, az biraz su…
suyun aktýðýna inanmak için
donuk deryaya da bakmak gerekir.
Payanda