Dağda Masumluğuna İnandığım Lavanta Çiçeği’ne Ağıt

Daðda Masumluðuna Ýnandýðým Lavanta Çiçeði’ne Aðýt


daðda masumluðuna inandýðým lavanta çiçeði
sessizliði karýþtýrýp ay yapýyorum kendime
avcuma yaklaþma sebebim belki de bu
riyâsýz bir sandalye arýyorum
geçmiþimin güzel görüneceði bir pencere
anlamsýz uykusuzluk deðil zamandýr
dünyadýr, dönüp duran akbaba gibi baþucumda
-acýlar yok yere-
dur demeliyim orospu lakýrtýsý genzime

sabaha yakýným istediðim oldu
gece bekçisi der bana babam
aðzýmdan kuþ düþürdüðüm için
gölgesine kanar durur, yýllanmýþ þarabý bekletirim içimde

bilmeden

kurban olduðum tanrýlar
þimdi kimden can alýr
öðütülmüþ kýsraktan kan mý aratýlýr
yolu bulamaz, yol
gövdenin dönmediði adýmdýr
kaybolan çocuklarýn mektubu nedense tanrýlardan önce gelir

kapým eskir
kim uzansa portakal kabuðuna dönmüþ korkulara
içimdeki dað ezilir
gezinip durur yazma isteði
ve yazamayacak hâl bütünlüðü
ne yapsam
bazen yapamadýðýmdadýr.


sanki arduvaz taþýydý kalbim
cehennem ortasýnda!
bilmeliydiniz
nasýl kimsesizdim içlerinize bakarken
yalýmýn önemsendiði bir çaðda
ormanlar niye yansýndý? insanlar niye –(!)

kimin yuttuðunu aldýk aðzýmýza
ve neyin kurcalamasýný yapýyorum
küllerimi avuçluya avuçluya
aþk seçeyim desem yýldýzlar daha yakýn
süt desem bulutlar bunca beyaz
güzellik desem içime koþmak olmaz
garip yýðýntýsýndayým
küsmeye telâþlý.

El Capitan Daðý!
hayat
dik seviþmelerine
örtecek direncim kalmadý.
***

uzatýlacaksa uzatýlsýn bu nehir
isli bayýrlarda koþacaðým kalmadý
ot dönmüyorum yýldýrýma
iç çekmiyorum çekmecelerdekine bakýp bakýp
kaldýrdým daðý! baktým yok
bir lavanta çiçeði bile
belkim yok
kalkmaz da günlerin hýþýrtýsý üzerimden
sinsî yýlanlar avutuyor dikenleri
bulsam sarýnacaðým o huzur denen
sonsuz uykuya
yok kutsadýðým savaþlar
yok ekmeðini elinden aldýðým
yok oh dediðim
Ey! hayat
büyük lokma
boðazýmda durmadan kaldýðýn
sönük duvar
silik küvet
kim kesecek bu sana haykýran ellerimi
yine benden baþka.

büyük konuþtum
büyük denizleri gördükçe
aðlayýþým benzedi
çamur hazinem oldu
kuytularda bir sevgi sýcaklýðý aradým belki
çocuktum
çok çocuklu bir omuzdum
yaþlandým geldim geleli
öldüm ilerlerken
ölünce dur yaþa dedi!

geçti

üzerinden
yýðýnlarca kamýþsýz meyveler
tadýna bakýlmadýk heyula kalmadý bende
kin tohumlarý ekmedim fakat
koþturdu üzerime býçaða kurban olmuþ tanrýlar
neyi ayýrt etmeye gelmiþlerdi
ne yapýlabilirdi sivrî bir emelle
birbirine berkit, ayrý ne durabilirdi?

bacaklarýný yalnýzca ne için açarsa
o mudur insan
topraðýn keyfine mi ölüler
gidin baþka yere gömün benim berbat gecelerimi
hükmen maðlup olduðum sularý
kanýya kanýya bakýþtýðým memeleri
içimde saf memeleri
kalplerini örten
kötülüðün demek istemediði
-
ne varsa yüzüme ekleyip
bakmadým mý göðe?
sanki isteksizdi silâhlanýrken
avcýma âþýk olduðum
günler geri gelmeden
kaçýþýyorum çiftliðimden.

gece bekçisi der bana babam
gündüzleri insanlara görünemediðimden

belki olurdu cennet eczasý
bir dokunuþ
ah bin okuyuþ
isterim ben!

Ey! sümüklü böcek
görkemsiz halaylar
zincirsiz korkuluklar
ussuzlar
neresine dönsem batýyor zaman
alýn beni kuþlar! götürün
siz daha iyi bilirsiniz
adresi kara bu dünyayý
ya da hapistekiler
bir tünel bir kuyu kazalým
gitmek için buralardan!

suçum yoktu baba
gece bekçilerinin suçu olmaz mezarlara bakmaktan baþka
þiir saklamaktan, yakmaktan hattâ
bir kadýna daha çok inanmaktan
bir adama daha çok utanmaktan
bir yaþâma daha çok azalmaktan


çið süt emmiþ kadýn düþüyor gece yataðýma
gözümü açýp bakamýyorum
aðlamaktan…




Payanda

Sosyal Medyada Paylaşın: