Göç Yol ve Sihri
göçün yollarý tutuyor þimdi bir sihri
peygamber öðütleriyle elma toplamaya giden çocuklar
yarý soðuklardan esinlenerek üþüyor anne ve donuk
yol, yazýklanmanýn pasý
kendine göre çekilen sulardan
yalnýzlýðý söyledimse, söyledimse
üç (belki bin geceden
bir sonsuzluk elde edilse) kuþ
niye söyledin demediyse, demedimse
deðiþmez güruh…
vaktim bakýþlarýmý aþaðýlamaya yetmez
þair de olamam üstelik bu yaðmurlardan sonra
babam kýzar, devlet kýzar, suç kýzar
küsmeyen bir dað çiçeði bulursam onu koklarým
orada, masum tavþanlarýn geçtiði
kuzularýn kesinleþtiði, kurtlarýn tutulduðu
ay çekmecesinde kurþunu olamam geçmiþin.
koklarým onu da, vicdân veririm
sevgi getiririm upuzun susuþlardan
omzuma çivili duran dünyayý göstermem
korkmasýn isterim, insan olmaksa
insan aðlamaktan… mezarlarda
son þarký, Sevgilinin adýdýr.
savaþý en çok kaybeden tanrýlar bilir
ayna, karþýsýna bir þey geçince aynadýr
aþk, ikincisiyle büyür ve serpilir
utanma taþra eylemi olmuþsa
taþranýn suçu yoktur… habersiz
mektuplar tutup ucundan yakarým
her gece denize batar
baþka denizlerden çýkarým –yolumda
sis býrakmýþ gemici düdüðü…
çaðýrýr baþlamaya oyunlarý
kalpazanlarýn, kokmuþtur…
ölümün hayatý döndürdüðü.
mektepler çalýnýyor akþam vakitlerinde
çiðdem sergisine gidiyor elim
bilsem ki haksýzým nasýl sarýlýr saçlarýma
ama gidendir ki bazen haksýz olmaya…
sarýþýnlýðý adam edilmeyecek güzellikte
dünyanýn pislikleri, kokun sürüp
yüzün dövülür ateþte bir altýn etmeye
zorlanýr kapýlarým, zillerini çalarým
kopartýrlar seslerini kapýlarýnýn
sonra derler ki gelmiþsin lâkin zil bozuktu
duyamadým. : duyamadým: duymadým
asýldýr duymak istemedim: soyunmadým!
ýrmaklarý týrnaðýmýn arasýna koyduðuma inanan þiir
karagüncem ve talihsiz iyiliðim
göç yollarýna adadýysam kendimi
kimsecikler býrakmadýysam kimsesizliðimde bile
halýnýn altýna süpürebileceðim bir hatam bile kalmamýþsa
isterim kendimi, ben’den
isterim yeniden anka kuþu gibi…
denediðimce deðil
denetildiðimceydi hücum
ve bitti pasaklý kuþlarýn güzel gözükmesi
baktýðýnda gördüðün gördüðünde baktýðýn arasýnda
ne fayda: iflah olmaz onlar
zar tutar onlar, yüz siler onlar
temiz gözükmeye kalpleri iftira…
göçün yollarý tutuyor þimdi bir sihri
gizem olarak kalmayý yeðlerim
bir o kadar da iyiydi… denmesinden
anlarým ki bitmesi…
( âh kuþ
bu hayatta
gece benim
benim gecem olmadýðý için.)
Payanda