En çok uzun sarý saçlarýný severdi Halil
Yazmasýndan çýkan perçemini düzeltir
Yüzündeki çiðitleri sayardý.
Elif deyince ince bir þedde düþerdi diline
Ses yanký bulur dað gibi otururdu yüreðine
Þu sarý saçlarýn olmasa
Yüzüne bile bakmazdým der takýlýrdý
Elif küser hüzünlenir alýnýrdý
Kar diz boyu
Elif boncuk boncuk terler
Kasýklarýna yapýþmýþ bir bebek eli
Akþam ezanýný bekler
Halil deli fiþek Halil izli mermi
Yer kayýyor ayaklarýndan bir ileri bir geri
Bir sancýda kurtuldu Elif
Nur topu gibi bir oðlan
Sessizlik silah seslerine sataþýyor
Köy bayram yeri aðam
Bir ara kapýya kadar geldi Halil
Murat dedi gitti
Elif hafif doðruldu baktý bebeðe
Muradýmýz dedi tebessüm etti
Muradý gözünde kalmak
Ýþte tam bu demekti.
Çok muhabbet tez ayrýlýk getirdi.
Bir köy kavgasýnda taraf tutmuþ diye
Yetim koydular dört günlük bebeði
Doðanþehir’in orta yerinde
Güpegündüz kalleþçe vurdular Halil’i
Figanýn bini bir para
Köy musalla üstünde aðam
Bu yara iflah etmez yarým koyar adamý
Düþman sevindirir Aðam
Dal gibi kurudu Elif sýðmadý içine günün
Yýkýldý üzerine bölük bölük hüzün
Ne tesellinin kârý var ne sözün
Baþýný cama dayar
Sesiz sessiz aðlardý
Halil çok sever diye,
Uzun sarý sarý saçlarýný tarardý.
Razý gelmediler bir türlü
Elif’in olmazýna itirazýna isyanýna
Genç yaþta dul kalmýþ bir kadýn
Nasýl yaþar bir baþýna
Baba demeliydi murat
On beþ yaþ büyük amcasýna
Koynunda yürek öldü Elif’in
Bu çýrpýnýþ boþuna
Halil kýzar diyor susuyor
Kýzýyorlardý konuþtuðuna
Yenildi bir kez daha
Yeniden yakýldý ellerine kýna
Kýrk günlük acýnýn üstüne
Yeniden bir sandýk bir bohça birkaç lira baþlýk
Düðün mü? cenazemi kimse bilemedi
Ne bir davul çalýndý ne gelinlik giydi
Kesti sarý saçlarýný
Töreye boyun eðdi