AN/KARA İŞTE

AN/KARA ÝÞTE...

Yine ben geldim kapýna ey sevgili
dýþarýda rüzgarla yaðmur dans ediyor
arala pencereni bir/azýcýk bak
ucundan arala en azýndan perdeleri



Ilýk akþamýn melteminde dalgalansýn saçlarýn
sokak lambasýnda gezinen ben
bir de kediler...
varsýn kalsýn saçlarýndan salýnan kokular
ama en çok da ellerinden kalan sýcaklýðýn


þimdi eski bir zamandan yaðmurlar var ankara’da
dýþarýda gece pusu kurmuþ
kapalý kapýlarýn barikat
onurum düþman bana
ha desem kurþunlayacak en sevdiðim þiir defterlerimi


ahraz yanlarýmý alýp koþsam kumsala
ya da dokunsam uçurum kenarý oturan martýlarýn kanadýna
uçurtma yapabilir miyim denize karþý içimizdeki maviyi
ya da daðlara çizsem þimdi adýný
okuyabilir misin kapalý mor perdenin gersinden



kim bilir içimizdeki nar çiçekleri açar bir gün
baharýn gamze çukurlarýnda üç beþ gülüþmemiz
filizlenir belki avuçlarýmýzda hatýralarýn ilk týlsýmý
badem çiçeklerinden gelen küçük buseler tomurcuk açar
Ve gözlerimizde taze bir güneþin sýcaklýðý soður
eski þairlerin kendi seslerinden dinleriz belki sevdiðimiz þiirleri...



karýn ardýndan yaðmur salýndý buluttan
dýþarýda bir akþamdý
içeride üþüyordum öyle bir vakitti
en sevdiðimiz aðaçlarýn beyaz çiçeklerinde bir kar

ankara’da

elimizle beslediðimiz güvercinler mülteci oluyordu
yüreðimizde saman alevi küller
belki de bu yüzdendi denizi özlememiz
ya da ayný anda ayný þiirleri dinlemeye aþýk oluþumuz
þimdi daha iyi anladým ki
aslýnda biz iki dize tek kelimeliktik
hayat akarken harflerimizin arasýndaki asýrlýk yalnýzlýktan....









Sosyal Medyada Paylaşın: