KARMAŞA

Bu hesapsýz karmaþanýn içinde, yitirip benliðimi,
Korkarým bitirip, sonunda helak edebilirim kendimi.
Ýçimdekileri bir yerlere döküp, saçmak geliyor.
Seven yüreðimi sinemden söküp, kaçmak geliyor.
Ya da oturup bir kenara, yazabilsem bir, bir her þeyi,
Anlatabilirim belki o zaman, sana yaþadýðým çeliþkiyi.
Belki bu, ömür törpüsü, deli bir sevdanýn öyküsüdür,
Belki de yarým kalan gençliðimin, ölüm uykusudur.
Ya da madalyonun, nur’dan uzak kalan yüzü,
Daimsiz mutluluðun baharsýz, ayazla gelen güzü.
Enteresan…
Yani bende hiçbir þey anlamýyorum.
Kafamýn içinde binlerce yanýtsýz sual var,
Ýçimde tarifi imkânsýz karmaþýk duygular.
Sonuçta hepsi bir noktaya baðlý.
Boðulan bir deniz damlasý,
Ya da çýðlýklar içinde kalan aþk acýsý.
Anlaþýlan olaðanüstü bir vaka.
Karþýmda ki… Kilitli bir kutu,
Ýçinde bin bir türlü, anlamsýz ahval,
Anahtarý, boz bulanýk bir denizin midesinde,
Mutluluða rengini veren okyanuslarýn tek midyesinde.
Neticede bunlarýn hepsi senden gelen sevgidir.
Ya da gözyaþlarýna boðan, ihanetin dengidir.
Sen çözemediðim, gerçeklerin hayal dünyasý…
Sen sevmeyi öðrettiðin yüreðimin, vazgeçilmez rüyasý,
Anlam veremediðim, garip duygularýmýn mimarý,
Mutluluk sende, umut sende, hüzünler kalsýn bende,
Cennet senin olsun, kalsýn bana cehennem,
Sen dönsen de, ben yeminimden dönemem.
Zalým…
Ben senin gibi sevip de, sevmedim diyemem.
Senin gibi sevdiðime ardýmý dönüp de gidemem.

Sosyal Medyada Paylaşın: