Ben hep ayný ben-
Ve bir gün:
Kýrýk ezgiler de çuvalýma süzülür;
Týpký “býrakýp gidenler” gibi…
—yeter! Belki de
Gözyaþým bir þiir intiharýndadýr…
Bu yaþananlar seninkiler-
Ezberi zor türküler
Yüreðime dolar da,
Yardan ötesi… Ýstenmez ki
Berimde bir kaçak aþk-
Öylesine zor bir sýr
Ýçimde ki-biraz sen,
Dolduruldukça azalan…
Benden geçer gayrý ölüm-
Kýyýmda uçurum rengi
Gece-gündüz ayný korkuyla,
Çoðalan bir “elveda”
Sessizlik kokan…
Ve ben bir ötede-
Beklentisi olmayan
Zincirli bir kolye gibi…
Seni unutmadým… Biraz
Öldüm…
Emre onbey…