"KAN TER İÇİNDE "

yine yalnýzým bu berbat gecede,
hayallere anlatýyorum kara dertlerimi,
gözlerime çýra gibi batýyor, karanlýðýn korkusu,
yýldýzlarýn solduðu, sadece gölgelerin kol gezdiði,
korkularýn izbe köþelerde saklandýðý,
bu karanlýk gecede düþünüyorum,
puslu hayatýmý..

hüzün pýnarý sessizce akýyor,
geçmiþin attýðý sille tokadýný yemiþ,
zifiri gecenin verdiði acýyý akýtýyordum, yüreðime,
damla,damla zehir içiyordum,hayat pýnarýndan,
hasret kaldýðým gül yüzü gözleri arýyorum,
gecenin kömür karasý yalnýzlýðýnda,
sonra meçhul olan gelip gelmeyeceði belirsiz sýr dolu yarýnlarý
düþlüyorum,acýlarýn içerisinde.

Tavan çöküyor,tüm aðýrlýðý ile üstüme,
boðuluyorum,eziliyorum kalýn demirli betonun altýnda,
yan duvarlar üstüme, üstüme gelmekte,
boðuluyorum !
hep o, hep o var çýkmýyor çýlgýn “aklýmda,”
sanki o,sinmiþ karanlýk bir köþeden bakýyor,
yanýnda kim var, eli kimin saçlarýný okþuyor diye,
oysa bilmiyor yalnýzým.

o, çok uzakta,
bulunmazdý, sabah olsa da,yarýnlar da olsa,
bir mucize haber inmesi gerek iþte buradayým diyen ,
bir mucize, bir mucize gerekti,
ansýzýn çýkýp gelebileceði yerleri gözlüyordum,
istiyordum ki gözlerimdeki kapý ansýzýn açýlsýn,
iþte, ben geldim desin,
sonra boynuma sarýlýp, seni unutamadým desin,
iþte o zaman dinerdi, belki içimdeki bunaltan yalnýzlýk,
oysa, imkansýzý yaþýyordum.

Ýþ iþten geçmiþ,”atý alan Üsküdar ý geçmiþ !”
zaman bana hasret dolu acý dertler biçmiþ,
yalnýzlýðý layýk görmüþ onu kefen biçmiþ,
mumyalanmýþ rüyalarým,konmuþ maðaralara,
buna raðmen,ben olmayacaðý hayal ederim.

ne karanlýk sona erecek,ne güneþ yüzünü gösterecek benim için,
her þeyin karanlýkta kalacaðý bir duygu hepsi yýllanýp gidecek,
sonsuza kadar.

keþke olsa da mucize gelse, ama ne arar,
yarýn yine olacak sabah,
bir telaþtýr baþlayacak yollarda insanlar,itiþecek,
arabalar geçecek korna çalacak, korkak yürekleri hoplayacak,
okullar, dolacak neþeyle,
çocuklar,sek,sek oynayacak þiirler okuyacak,
ama benim için hep akþam olacak,
ve tekrar yaþayacaðým karanlýðý, yastýk ýslatarak.

Bir, rüya gördüm bilir misin bu gece,
erken yattým bu akþam, istemiyordum hayal kurmak,
o geldi, ansýzýn en güzel rüyamda,
karþýlaþtýk, bir yolda ve kollarýmý açtým gül yüzü görünce,
geldi, ve o bana doðru iyice yaklaþtý,
saçlarý, benim gibi aðarmýþtý karlar yaðmýþtý kar beyazdý,
baktý bana, sonra/ yürüdü ve geçip gitti o yanýmdan,
tanýmamýþtý,
hýçkýrýklara boðuldum, aðladým,
“kan ter içinde” uyandým.

a.yüksel þanlýer






Sosyal Medyada Paylaşın: