Ne vakit seni düþünsem
Yaralý bir serçe havalanýr göðsümden
Gecede bahar kokulu bir nisan
Mevsimin davetine icabette zorlanýr insan
Ay kýrýðý hüzünlerdir baharý geçersiz kýlan
Öyle bakma yüzüme
Anla, bende bir bensizlik senden kalan
Firara kurulmuþ bir gençlik ateþidir
Alazlanmýþ düþlerimi kavuran
Ne vakit seni ansam
Denizini arayan bir ýrmak çaðlamaya baþlar
Kuraklýðýn hüküm sürdüðü ömrümde
Dalgalarým kýrýlýr dalgakýranlarýnda
Hasret türküleridir
Dilimden gecenin koynuna ýðýl ýðýl akan
Kulaklarý saðýr eden bir suskudur þimdi
Zamanda bir akrep gibi kývrýlan
Ne vakit seni görsem
Gözlerimi alýp götüren bir tren kalkar
Yolcuya yol olan istasyonlardan
Eksilir koþmaya kurulmuþ
Ayaklarýmda derman
Düþlerimdir demir raylarýn kucaðýnda
Apansýz bir gidiþte ufalanýp savrulan
Ne vakit ardýndan baksam
Çýldýrtan bir sis çöker ufuklara
Yolunu kesmek ister adýmlarýnýn
Yakarýþlardan bir dað yükselir
Gideceðin yerlere
Bir cinnet peydahlanýr andan
Tarih rotasýz bir top alev gibi düþer
Kendine ihanetin yükselttiði duvarlardan
Kesilip atýlasý
Kangrenli bir hücredir sende yüreðim
Nereye dokunsa kendini çoðaltan
Ne vakit dualarýma çaðýrsam seni
Sonsuzluðun anaforunda tutuþur parmaklarým
Gökyüzüne asýlý kalýr ellerim
Iþýðýný çaldýrmýþ bir sokak lambasý gibi beklerim
Umarsýzlýðýn yanaklarýna utanç düþer
Döner zaman
Döner ayaklarýn
Döner yüreðin
Kullanýlmamýþ umutlar güzelliðinde
Gün gibi dönersin
Kilitler kýrýlýr kapýlarda
Cemreler helal kýlar kendini mevsime
Al yanaklý gelincikler salýnýr seherde
Þafak muþtulu bir aþk olur yaþamak