Siz, hiç hüzün meyvalarý topladýnýz mý kurumuþ dallardan,
Hiç hüzün yaðdýrdý mý bahar yaðmurlarý sizin bahçelerinize?
Ya da, hüzün þarkýlarý dinlediniz mi
Kumsalda sönen dalgalarýn sesinden?
Hiç nem vurdu mu gözlerinize
Kýrýk bir telekle, dökülmüþ darýlar yadigâr kalmýþ
Boþ bir kuþ kafesinden? ...
Ben, her akþamüstü, güneþle beraber kaybolurum
Hüzün rengi bulutlarýn ardýnda,
Trenler, hasret kokan hüzünler taþýr bana düdük düdük,
Sigaramýn her nefesinde, hüzün çekerim çiðerlerime,
Hüzün kokar benim karanfillerim, güllerim,
Düþlerimde hep hüznü okþar,
Senin ellerin diye,ellerim...
Benim þiirlerimde, sevdâlarýmda, gözlerimde hep hüzün var,
Yüreðimi daðlar durur sönmeyen bir kor gibi hüzün
Ve her hercâi menekþede
Bana bakan
Mahzun yüzün......
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.