sabah yürüyüþünde
yolumun üzerinde
bir kadýna rastladým…
ne yana gideceðini þaþýrmýþ
ayakta durmaya takati kalmamýþ
bir aðaca yaslanmaya ve
göz yaþlarýný saklamaya çalýþýyordu
bakamadým yüzüne
derdini soramadým
kaldýrmadý yüreðim…
hani yaþlý da deðildi öyle
düzgün bir iþ bulmasý için belki geçti
hayata tutunabilmek adýna ama
ne bileyim çok çaresizdi
kimsesizdi belki de…
sokaða atýlmýþtý sebep her ne ise
belki besleyip büyüttükleri
ya da....ne bileyim belki de
yýllarca koynunda uyuttuðu
insan suretindeki müsvedde…
kimdi, neyin nesiydi
onu da bilmiyorum, bildiðim tek þey
insan olduðuydu kadýnýn
hiç bir önemi yoktu adýnýn
ve en iyi tanýdýðým gözyaþlarýnýn
masumluðuydu sebebi
yüreðimde tutuþan yangýnýn…
dilerdim ki ne kadýn
ne de erkek diye bakýlmasýn
tüm insanlar, insan olarak tanýnsýn
bütün dünya el ele tutuþup
yüreklerde sevgi çiçekleri açsýn…
22.03.2013/Hatice AK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.