Münzevi bir soru iþaretiyim Duygularýmýn sýcaklýðý Baharý hissetmeyen yalnýzlýðýmýn sarhoþluðundan etkilenmiþ olmalý, ve bir mavi tren gibi istasyonu karanlýk olan ince uzun dehlizlerde uyukluyorum hep.. bu dehlizler bomboþ hüzünlü bir odaya benziyorlar gelen gideni yok, iki çift kelam edeni yok, sorarsan beni içimdeki münzevi meridyene sor seni tatmin etmez biliyorum ama üç güne kalmaz kederden öldürür… beni öldürdüðü gibi…
ah! Ah! Diyorum þu karanlýk, teskin olmuyorum, dinmek nedir bilmiyorum çünkü, yol kýyýsýna itilmiþ kakýlmýþ habersiz,ve sahipsiz ýslýk çalan bir fýrtýna gibi uðulduyorum.
ateþ düþtü içimize ne yapsak çaresizlik adý yok bu maraziliðin yakalandýk bir kere.. dönüþü olmayan bir gediðe geldik belki de.. belki de taranmýþ bir kahvenin münzevi cesedi olacaðýz birazdan..
boþ ver sen ne anlarsýn þu paklanmayan mezbeleden bak baþým kel, alným kýrýþýk, sakalarým kýrçýl oldu, içimin hüzünlü tesiri dýþýmý da teslim aldý çünkü ben ölü canlarý sýrtýmda taþýyorum küçük kayýklarý olmayan öksüz limanlarda….
Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.