En Çok Onu Özledim 1915

Koþa koþa geldik bu topraklara
Adým Mehmet’ti.
Doðduðum topraklarda,
Hacý Muhammed’in oðlu derlerdi.
Benim yaþým yirmi beþ civarý vardý.
Daha gençtim.
Söylemesi ayýp,
Bayaðý da yakýþýklýydým.

Küçük ve yalnýz köyümüze askerler geldi.
Harbin baþladýðýný duyurdu.
Baðýra, baðýra...
Eli silah tutan herkesi harbe çaðýrdýlar.
Düþman harekete geçti, beklemez dediler.
Analar telaþa düþtü yavrularý için.
Ne de olsa harp vardý,
Tüm askerlerin avucuna kýna yakýldý.

Annem sarýldý bana, aðýtlar yaktý.
"Ölüme göndermem" dedi kuzumu.
Babam harpten geri gelmemi,
görmez oldu lüzumlu.
Gâvur silahlanmýþ yürürken bu topraklara,
Çamura bulanmýþ ayaklarýmla giderim harp meydanýna.
Helalýk aldým aðlamaktan helak olmuþ anamdan.
Koyuldum sonra yola , dostlara Allah’ýn selamý kelamdan.

Daha varmadan harap olmuþ sipere,
Geldi kan kokusu burnuma.
Silah ve birkaç mermi verdiler.
Bir de kör býçaðý tüfeðime taktýlar.
Yüzlerce mermiler geçerdi baþýmýzýn yanýndan.
Yanýmdakiler aldýrmaz buna, ateþ ederlerdi.
Yolunu þaþýran mermi, sol omzuma isabet etti.
Siperlerin içinde ölmüþlerdi Seyit Onbaþý’nýn arkadaþlarý
Toprak emmeye yetmezdi kutsal kanlarý.

Ve bir top patladý !
Uzun süre kulaklarým duymadý.
Tek gördüðüm;
kol, bacak, parmaktý...

Baþýmý bir an olsun çýkardým siperden.
Kana bulanmýþ denizi gördüm
ve büyük bir gemi batmaktaydý.
Seyit Onbaþý baþarmýþ olacaktý ki,
Mayýnlar da ardý ardýna patlamaya baþladý.

Mermiler bitmiþti.
Düþman hücuma geçmiþti.
At üstünde biri geldi dörtnala koþup.
Süngüleri takmayý ardýndan da yatmayý emretti bize.
Düþmanýn yere yattýðýný gördüm
ve bir mermiden daha kurtuldum.
O kadar yaklaþtýlar ki bize,
Mavi gözlerini gördüðüm askere,
Gün aðarýnca saplayacaktým býçaðý.
Selamlaþmak, bir cigara yakmak, muhabbet etmek isterdim onlarla.
Ama biz sustuk, süngüler konuþtu.
Hem de kör süngüler...
Ve ölülerden çok sinekler!

Haber saldýlar dört bir yana
"Destek tez zamanda gelecek" diye.
Böylece kýrýlmýþ siperler yenilenecekti.
Ölenlerin yerine,
Desteðe gelenler geçecekti.
Uykusuz ve susuz geceler geçti.
Desteðe gelenler;
Daha onbeþinde yiðitlerdi.

Güneþ doðmaya baþladý artýk.
Gün aydýnlandý
ve mermilerin türküsü çýðýrmaya baþladý.
Bir an durdum ve düþündüm.
Ölürsem,
Muhammed oðlu Mehmet yazacaklar mezarýma.
Sonra;
Omzumdaki kan durmadan,
Bir mermi daha yedim þakaðýma.
Ýlkten dizlerimin üstüne çöktüm.
Sonra alným topraðý kucakladý.
Ben Mehmet’tim.
Yere düþtü bedenim.
Vatan topraðý olurken caným, vatan uðruna
Eli öpülesi anamý isterim.
En çok onu özledim.

Sosyal Medyada Paylaşın: