MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Tiz bir Sessizlik...
Nar-ı Çiçek

Tiz bir Sessizlik...




Kýsýn tüm kelimelerin sesini, sadece fon iliþsin ruhuma sadece belirsizlik...
sade ve tiz bir melodi, s’ona dair hissizlik...


.

Mutluluk kahrýna benzetirim eksik puzzle parçalarýný
uzaklýdýr onlar
özler dururlar ait olduðu yeri
ondandýr yabancýlýklarý birleþmemek için bütüne
ondandýr çekingenlikleri sevi tamlarýna

olmadý gözüm
mermer taþý gibi saðlam bünyeleri tuzla buz etti yokluk
kim ne derse desin
biz geç geldik dünyaya
o’nlar çok erken...

yakalayamadýk ardýndan koþtuklarýmýzý
hayal rengiyle sýnava girdikçe gece bitimlerinde
hayat dersinden sýfýr aldýk,
gün yerine kül doðdu içimize
katlandýk
kader, daha da olmadý keder koyarýz adýný dedik ve sustuk

özledik
adý dilimize yansýdýðýnda burnumuzun direði sýzlayacak kadar
sesimizi donduracak kadar yokluðun ayazýnda da
kâfiye tutsun diye yazýyoruz sandýlar bunlarý
içimizdeki aðrýyý atmaya çalýþtýkça kâðýdýn omuzlarýna
hissetsin diye mürekkep içimizdeki artçýlarý
depremleri gömdük öfkelerimize
kýrýldýk en ince detayýmýzdan ansýzýn

Annem, dertlerini hep arka bahçeye
evin hemen arka duvarýnýn dibine gömer, üstüne gül dikerdi
küçük sevinçlerle mutlu olup
gözleri ela, sözleri devâ büyük bir kadýndý
aðlamazdý o aðlamazdý! suya aþýktý gözleri,
kahýr çanaklarýna mayalardý yaðmuru
kalbi ýslanýrdý o sustukça, kan’ardý sesi...

Babam, elinde testi
cami çeþmesinden huzur taþýrdý her akþam eve
saçlarý aka yakýn
gözlerinde kaybolmuþ ýþýðý perdeleyen kahve bir acý
dertlerine kapattýðý fallara ölümü ifâkat sayan
ve öksüz bir çocuðu avutmaya çalýþan yetiþkin þimdilerde
gözlerindeki yaþlarý asýyor düþen her takvim yapraðýna
yüzünün kahýrlý ve maðrur gölgesinden...

" Ýçinden geleni deðil hep, bazen de içinden gideni yazýyor insan"
avare aklým habire gidenlerin peþinde
eksiklerim alnýmda lekeli hüsran
ve bitenler kapatýyor gözlerimin perdesini
son sahnede yorgun ýþýklarýndan...

kýzgýnyaðlarda kavruluyor içim bu aralar
nisanýn azizliðine uðramak istiyorum
asýn beni nar aðacýna dertlerimden diyorum
dar aðaçlarý küser diyorlar
olsun diyorum
ömrüm
nasýlsa ömrüm nârla dolu bir ruhu taþýmakla geçti
onlar beni anlar, darýlmazlar...

bilmiyorum neydi aklýma bunlarý düþüren
hangi türkü
hangi nakarat defelarca kulaklarýma yer eden
içimdeki kýzý býraktýðým bir köþe vardý yýllar önce
niyetim oraya bir kuþ uçurmak vakitlice
sonra düþmek peþine kýrmýzý pabuçlarýmýn
-kedi aldý götürdü demiþti annemde
hiç inanmamýþtým o sözüne-

öyle çabuk öðrendim ki
kendi dünyamda yalnýzlaþmayý
elimden tutan tekil yanýtlar ýsýttý hep yastýðýmýn boþ tarafýný
geceler boyu yýldýz kustu gökyüzü bana
sýrf kalmayayým diye karanlýklarda
sýrf tutulmasýn aklým diye kasým soðuklarýnda

son düellolarý oynuyorum
düþlerimden kovuyorum son kabuslarýmýda
kýrkikindilerim boðmasýn istiyorum rüyalarýmý
nefes aldýkça rüzgâr daðýtacak yoksa beni
susunca ayva çiçekleri küsecek baharlarýma

durur mu dünya hây’kýrsam
bir kadýn beyaz bakar mý karanlýðýma dualarýnda
aydýnlanýr mý içim dersin
vakit geçmeden konaklasa aklým bu hülya da
sesli düþünsem sustuklarýmda mesela
ve ç’aðlasam yapay sevgi sözleriyle
baðlasam eksikliðime ümitleri...

- bilmiyorum -

ya da
ç’aðrý olsun Tanrýya sözlerim
tüketsin nefesini dünyanýn bir solukta
bir bilirin sözüleyin
teneffüse çýkalým, çal þu düdüðü de Ýsrafil

biz yorulduk artýk hayat okulunda...

y o r u l d u k...

. . .

yorgunluðumda kendim ile hasb-i hâl...
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.