kitaplar dolusu seni okuyorum her gün... kelimeleri daðýtýp, harf harf hasretini döküyorum yüreðimin üstüne. ben uyurken býraktýðýn o mektup var ya... her sabahýma zehir oluyor. demleyip demleyip içiyorum. nasýl sildin giderken ayak izlerini? nerede býraktýn bana dokunan ellerini? toplarken valizini, düþünmeden yazdýðýn o mektuba, neden býraktýn ýslak izlerini? yoksa... yoksa........ bir delil mi býrakmaktý niyetin? ’’gidiyorum ama, SENÝ HALA ÇOK SEVÝYORUM...! demenin bilinmez bir yolu muydu? dönüþünün belkilerinde bilmem kaç kere kaybolduðum..! Adam.......!!! biliyor musun ben alýþtým masal gibi yaþamaya seni seni okurken, her yarým kalýþýmda tekrar tekrar en baþa koþmaya..
koca ülkemde yine yalnýzým seninle daldýðým gece uyandý þimdi bak ve yine koca bir savaþ baþlayacak...!
bak..! yenilirim yine siper olamaz bu daðlar yokluðuna. ciðerlerime kadar getirdiði o içimi yakan kokunla rüzgarlar beni güçsüz býrakýr. yenilirim, yenilirim yine...! yurtsuz býrakýr bu SENSÝZLÝK...! bak....bulutlara yazdým selamýmý oku, dön yeniden bu yurduna savaþamam ben sensiz bu masalda
býraktýðýn izlerin mi kurþunum olacak sanýyorsun yoksa? selamýmý alýp gelmezsen eðer, bu masalýn sonuna sýkarým son kalan izinin kurþunu hiç düþünmeden ...! /NergizA/
Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.