tüm hüzünleri bilirim ben... hangisinden ne kadar zehir akar hangisi daha çok yüreğini yakar o yüzden sorma bana hüznü dağınıklığım bugünden kalma değil ki...!
anlatma bana satır satır aradığım seni Sen gitmeyi şeçtin bense beklemeyi o kadar yorgun düşmüşüm ki, kelimeler bile ağır geliyor parmaklarıma çaresizliğim si mgesi bu şiirlerle ne kadar yaklaşabildim ki şehrine...?
özgürlüğünün ilanı bugün bırak artık beni giyinmeyi soyun...! beni de göm; son şiirini gömdüğün yere ayyaşlığına sığın yine şişenin dibindeki son damla gibi tüket beni...! ben vazgeçtim artık seni yudum yudum içmeyi
sustum işte...! hüzünlerini bana bırak giderken sancılarını koy penceremin önüne ama , artık tek bir cümle bekleme örtüyorum sessizliğini üstüme benim için de üzülme...!
_______________ben yine seni içerim; bu MASAL BİTMİŞ olsa bile...! /NergizA/