herkes ayrý bir günü düþündü, herkes ayrý bir dünü ben yarattýðým , senli düþlerimden sorumluydum kayboluþun kýyýsýna kadar geldi, sokulgan adýmlarým ...durdum gitmememin korkusu geri dönememekti ben, senin ayak ucundaki uçurumundum
herkes ayrý bir dünü düþündü, yol çatýnda herkes kendince haklý kendince yalnýz kopan yapraklar, eðreti tutturuldu dalýna Ýlk terkediliþti bu ilk ayrýlýk dayanýlýr sanýlmýþtý rüzgarlarýna
herkes ayrý bir günü düþündü gönlü harman hüznü bolluk herkes durdu, bekledi öylece günahý boynuna gözlerini sakladý herkes gereksiz direnmeler çözüldü zamanda Ýçinde olunmayan sevdalar arýndý herkes ayrý bir dünü düþündü boþuna dünler artýk yarýndý...
Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.