▄
Çorak iklimlerde aldýðým ilk nefesten beri
Hep kuru bir toprak ufalanýyor dudaklarýmda.
Çocukluðumun çamurdan kaleleri yerine
Uçsuz bucaksýz yoksunluða þahitti gözlerim.
Sen, kahvaltýnda kaliteyi seçerken
Benim...
Tezekle yanan sobalarda piþti ekmeðim.
...
Ellerim sen gibi kalem tutup
Dudaklarým masallar anlatmasý gerekirken
Elimde çalý, dilimde yanýk bir türkü ile
Önüme kattýðým kuzularla hayaller büyüttüm.
Ýçimdeki çocuða inat,
Büyümeye çalýþtýkça küçülüyor,
Bahçemde oynadýðým evcilikte kalmýyor dünya
Ah bir bilsen
Buralarda doðup,
Batýda kaybolan güneþi ne kadar özledim.
...
▄