Hayatý gözlerinden içerim ben, mey gibi,
Sensiz tüm mevsimler kýþ, baharýmsýn, yazýmsýn.
Kaybolmuþ bir âlemde inleyen bir ney gibi,
Hüzün veren bir sesle, aþký çalan sazýmsýn.
Gittin; sustu güfteler, sazlar gözyaþý çaldý.
Hüzün dolu bir bulut, Güneþi esir aldý.
Bu gönül öksüz kaldý, þiirler sensiz kaldý;
Çatlamýþ topraklara yaðmur gibi lâzýmsýn.
Sensiz sevda olur mu? Yaþamadým, bilemem.
Kader, hicran yazmýþsa, gücüm yetmez, silemem.
Senle, her dert kabulüm, kurtulmayý dilemem;
Sonu hicran da olsa, benim alýn yazýmsýn.
Sevdanýn mahkûmuyum, çilem dolmuyor sensiz.
Gönül yaralý, hasta, þifa bulmuyor sensiz.
Yaþamak da, ölmek de, inan; olmuyor sensiz;
Umudum, dileðimsin, Tanrýdan niyazýmsýn.
Güfteyi ziyan ettin, besteyi haram ettin,
Mýzrabýmý, sazýnýn tellerinde inlettin.
Bana hep yarým kalmýþ þarkýlarý dinlettin,
Sensiz bitiremem ki; ’olmazsa olmaz’ ýmsýn...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.