Karanlýk dünyama, çýralar yaktým,
Kalbime ibretle, bakan göz taktým,
Deryaya, nebata, nazarla baktým.
Kurtla kuþ benimle, balýk benimle,
Sanma ki yalnýzým, Hâlýk benimle.
Yeise kapýlmam, pek zarda kalsam,
Kapansa bahtýma, kapýlar, çalsam,
Ýçime kar yaðsa, kem haber alsam.
Söylerim; “ya sabýr”, kâfi benimle,
Kendimi kaybetmem, Râfi benimle.
Dermaným yârimdir, neyleyim emi,
Piþmanlýk selinde, batmazmýþ gemi,
Geceler kýskansýn, gözümde nemi.
Kalmasýn bu yaþlar, cüda benimle,
Gayrý dost aramam, Hüda benimle.
Demirden çarýklar, hem çürük asa,
Zikrimde can varsa, çöller ne tasa,
Tefekkür ne hoþtur, kalpteki pasa.
Bu yolda gönlümün, yâri benimle,
Gittiðim her yerde, Bâri benimle.
Cananý çok seven, aþkýndan inler,
Üçlerle yediler, kýrklar, yüz binler,
Evrende her canlý, melekler cinler,
Her daim zikirde, derim benimle,
Çaresiz deðilim, Kerîm benimle.
Ufacýk dereyim, köpürüp taþmam,
Haddimi bilirim, çizmemi aþmam,
Yolcuyum gölgemle, bile dalaþmam.
Kalsam da yokuþta, ümit benimle,
Bilirim býrakmaz, Mümît benimle.
Kaderde ne varsa, inanmýþým tam,
Tevekkül edenler, niye çeksin gam,
Ne rütbe, ne para, ne itibar, nam.
Gün gelir son bulur, fani benimle,
En büyük hazinem, Mâni benimle.
Bakarsýn bu güneþ, batýdan doðar,
Karýnca rest çeker, dev fili boðar,
Zulmetin üstüne, rahmetler yaðar.
Ezberler bozulur, gel bak benimle,
Her þeye kadirdir, El Hak benimle.
karakalem çalýþmasý bana aittir