kaldırımdaki güneşim

Evde dýrdýrcý kadýna razýydým,
iþ güç yok,
kadýn yok,
gece ve gündüz anlam kaybýnda.
Tanrý’yý bulduðunu söyleyenler, hayatý saklambaç sanýyor.
Anadolu’nun göbek çukuruna
yakýn bir yerde
tozla beslenen kuru aðaçlar yaþlanýrdý
iþ arayýþýyla yürüdüðüm akþamlar.
Her gün üç kilometre.
Nasýl geçindiðimi bilmiyorum.
O vakit atlar koþuyordu yardýma.
En olmadýk zamanlar bahisten 1’e elli kazanmak
düzenli iþte çalýþmaktan kolay deðildir.
Her yarýþ kalp krizinden yýrtmýþ gibi keyif verirdi insana.
En olmadýk zamanda yardýma koþuyordu gizemli güçler.
Adý önemli deðildi.
Bilmediðim bir þey, ve ayný zamanda bildiðim.
Aþk misali.
Siz aþýk olduðunuzu mu sanýyorsunuz?
Yoksa bilmediðiniz bir þeyin adýna aþk mý diyorsunuz?
Bunun üzerine veya altýna birkaç dize yazdýysam suç benim deðil.
Bir tür ya da akýmýn adýný veremiyorum onlara.
Zaten þiire þiir demek ne kadar doðru?
Þiir dediðin sözü tutan kabýn adý deðil mi?
Ýçindekinin ne olduðunu bilen var mý?
Biliyor olsaydýk zaten kimse yazmazdý.
Ben çaðdýþý diyorum yazdýðým þiire.
Evet, çaðdýþý.
Ýstediðim anlaþýlmazlýðý biraz olsun karþýlayan bir sözcük.
Kaba ve samimi olmasýndan baþka bir þey beklemem þiirden.
Rahat sözcükler, kemerle boðulmamýþ,
bedene oturan elbise,
diyonisyak aðzýmdan kaðýda düþen
keyifli sözcükler.
Þairler hala fazla abartýlýyor,
þairler olmasa dünya bir þey kaybetmez.
Fakat þairler olursa, insanlýk kazanýr.
Böyledir bu mesele.
Dünya dönmeye devam eder,
sabah iþ baþý yaparken, ölmeye ve hastalanmaya devam ederler,
acýlar ne azalýr, ne artar…

Açlýktan ölen birini en son ne zaman gördünüz?
Ne biliyorsunuz açlýk hakkýnda?
Savaþ görmemiþ,
buhran yaþamamýþ
aç kalmamýþ neslin
kendinden beklenen baþarý kadar
baþarýsýz olmaya hakký yok mu?












Sosyal Medyada Paylaşın: