Artýk hiç bir þey eskisi gibi deðil, güneþ mesela.
insanlar mesela...
gözler sýcak, sözler alýmlý, kalpler ise kara.
Þimallerin dumanlý zirvelerinde, yok oluþa kanat çýrpan kuþlar,
Vadilerin derinlerine semenderler asýlmýþ, bal mumu ateþ!
Lacivert gülüþlerin renksizleþmiþ, gaflet sanrýsý yelkenliler,
Miçolar alýþkýn deðil flamalarýn savaþýna.
her þey bir çatýþma halinde.
Maskeler aþaðý indi.
Okyanusun kýzý, eðilme seccademe, kafir sol yaným.
Küllerin savrukluðu akþamlarý vurur
Lal olmuþ gözlerin, lala taþý çaresiz,
Cümbüþünde bir avizenin gök ana kimsesiz,
Kýbleme ölü zerdeçallar çekilmiþ,
Mim gözlerim, nun dudaklar.
ama sevgin yalan olmuþ, maskeli kalpler.
Bir kamýþýn dar kollarýna atýn beni,
Ýnleyen bir melodi, uçtu kalbime,
Ben kalbimin sohbetiyle uykusuzum.
Ve fýrçamda ayrýlýðýn resmine hazýr,
’saflýðým’
göm gümüþ tepsime elemi.
Bu Mahþeri kalabalýkta izafi ruhum yamalý,
At üzerinden kuþluk vaktini,
Fecre uzanan aþikar serçelerim vurulmuþ,
Kim bilir yorgun iþçi arýlar nerede?
Peteðine uzanmýþ eller yaralý..
"Bir çýð düþtü gönlüme,
Nicedir sýcaklýðýna muhtacým..."
ama sýcaklýðýnda kiralýkmýþ.
maskeler ortaya çýktý çýkalý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.